မနက္ခင္း ဘံုေလာင္းတစ္ခု

တုတ္………… တုတ္……….. တုတ္………. တုတ္……… တုတ္…….. တုတ္……. တုတ္…… တုတ္….. တုတ္…. တုတ္… တုတ္.. တုတ္. တုတ္ တုတ္ တုတ္………… တုတ္
ပထမအုန္းေမာင္း။ ၾကိမ္းရာမွထလိုက္ပါတယ္။ ဒီေန႔ တနဂၤေႏြမို႔ ဘံုေလာင္းေတြေပါတယ္။ ဒီတစ္ပတ္ စာအံေတြမ်ားတာေၾကာင့္ တစ္ပတ္လံုး ေကာင္းေကာင္းမဘုန္းခဲ့ရ။ ဟိုဘက္တစ္ရပ္ကြက္ေက်ာ္မွာ ဝက္သားဆိုပဲ။ မေန႔က ေက်ာင္းနီးခ်င္း ကိုရင္တစ္ပါး ေျပာလိုက္တာေလ။ ဒီကိုရင္ေလးက အင္ေဖာ္ေမးရွင္းဆို ေကာင္းပါ့။ မ်က္ႏွာသစ္ျပီးတာေတာင္ ကိုရင္တို႔ကမႏိုးေသး။ မေန႔ကတည္းက အတူတူသြားဖို႔ ညႇိထားျပီးသား။ အျမန္ႏႈိးျပင္ဆင္ခိုင္းလို႔ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ မနက္ေစာေစာမို႔ ဆိုက္ကားသမားနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ဘံုေလာင္းစီမယ့္ ကိုရင္၊ သံဃာေတြပဲ ျမင္ရတယ္။ ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ စည္သလိုပဲ။ နဂိုဆို ဒီေန႔ေလာက္ မေတြ႕ရ။ ျပီးမွစဥ္းစားမိတယ္။ စာေမးပြဲေတြ ျပီးျပီကိုး။ စာေမးပြဲျပီးလို႔ ဘံုေလာင္းလိုက္ခံႏိုင္တာ။ ဘံုေလာင္းမွထြက္မခံရင္ ေက်ာင္းက ငပိၾကမ္းနဲ႔တို႔စရာပဲ။ တစ္ပတ္တစ္ခါ ဘံုေလာင္းေလးနဲ႔မို႔ ေတာ္ေသးတာ။ ဒကာေတြကလည္း ပိုလွ်ံေနတဲ့ေနရာေတြမွာပဲ ေခါင္းစဥ္တပ္ခံခ်င္ေနၾကတာ။ တခါတခါမ်ား ဟိုဘက္ေက်ာင္းကရိပ္သာမွာ မုုန္႔ဟင္းခါးေတြသြန္သြန္ပစ္ရင္ ဒီဘက္ကၾကည့္ျပီး ႏွေျမာလိုက္တာ။ ကိုရင္ငယ္ေလးတစ္ပါးဆိုရင္ “မြန္႔… မြန္႔ဟင္းခါးေတြ။ တြန္…တြန္ေနတယ္။” ဆိုျပီးႏွေမ်ာတသေျပာရွာေလရဲ႕။

ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ စဥ္းစားရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ဝက္သားတိုးရမယ့္ ေနရာေတာင္ေရာက္ပါျပီ။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အပါး ၅၀ေလာက္။ ေၾသာ္…က်ဳပ္တို႔ထက္ ဝီရိယသာသူေတြေပါ့။ မဆိုးပါဘူး ဝက္သားအိုးကၾကီးသားပဲ။ အဆင္ေျပေလာက္ပါတယ္။ ဝင္ျပီးတန္းစီလိုက္ေတာ့ က်ဳပ္ေရွ႕က ဦးဇင္းကအသိပဲေလ။ အရင္တစ္ေခါက္စာေမးပြဲတုန္းက ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ေျဖရတာ။ သူနဲ႔ေတာင္ ညကေဘာပြဲအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ေသးတယ္။ ေဘာပြဲအေၾကာင္းေျပာတယ္ဆိုလို႔ အထင္ေတာ့ မေသးေစခ်င္ဘူး။ ၾကည့္ပဲၾကည့္တာ ေလာင္းတာတို႔ဘာတို႔မပါပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔ သံဃာေတြက ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ဝိနည္းေတြကို ထိန္းသိမ္းရပါတယ္။ ဒီလို အားတဲ့အခ်ိန္ေလး တခါတေလ ေဘာပြဲေလးၾကည့္တာတို႔၊ ညဖက္စာက်က္ေနတုန္း ဗိုက္ဆာလြန္းလို႔ ငွက္ေပ်ာသီးေလး တစ္လံုးေလာက္စားမိတာတို႔၊ ကိုရင္ေလးေတြဂိမ္းေဆာ့တာတို႔ကို အျပစ္ၾကီးတစ္ခုဆိုျပီးေတာ့ေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔ ေဘာပြဲၾကည့္တာ၊ ငွက္ေပ်ာသီးစားမိတာ အျပစ္ရွိတာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္ဘူးေလ။ ေနာက္ျပီး က်ဳပ္တို႔က ပုတုဇဥ္ပဲရွိေသးတယ္ေလ။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကို ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ျဖန္႔ေဝဖို႔လည္း တာဝန္ကရွိေသးတယ္ေလ။ အင္း…… တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ က်ဳပ္ေျပာတဲ့အထဲမွာ ေလာဘကို အားေပးတဲ့ေလာင္းကစားေတြကို လုပ္တဲ့၊ အားေပးေနတဲ့ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာသံဃာေတြ မပါဘူးေနာ္။ ကဲထားပါေတာ့ေလ။ သိေအာင္ေျပာျပတာပါ။ ကိုယ့္အျပစ္ ကိုယ္ဖံုးေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္အလွည့္ေရာက္ေတာ့မယ္။ မနက္အေစာၾကီးထျပီး အေဝးၾကီးကေန လမ္းေလွ်ာက္ၾကြလာ ဒီဝက္သားေလး ၂ ဖတ္၊ ၃ ဖတ္ အတြက္ပါ။ ခုေတာ့ရျပီ။ လိုခ်င္တာရျပီဆိုေတာ့ ေက်ာင္းျပန္ရံုေပါ့။

က်ဳပ္ကိုရင္ႏွစ္ပါးကေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ျပီးတန္းစီေလရဲ႕။ ေက်ာင္းကိုအျပန္ ကာေဖေလးေသာက္ခ်င္တာနဲ႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ဘက္ထြက္ လာခဲ့တယ္။ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဒကာမတစ္ေယာက္ေမးလိုက္တာက “ဦးဇင္းဘာေကာင္းလဲ”တဲ့။ က်ဳပ္ကလည္း “ဦးဇင္းမသိဘူး”လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့။ သူက ဘာျပန္ေျပာတယ္မွတ္လဲ။ “ဘုန္းၾကီးျဖစ္ျပီး ဒါေတာင္မသိဘူး”တဲ့။ ေၾသာ္လူေတြ…လူေတြ… တယ္ခက္ပါလား။ ေမးသင့္တာက ဆြမ္းကိစၥ ေျပလည္ရဲ႕လား။ စာေမးပြဲဘယ္ေတာ့လဲ။ ဒါမ်ိဳးျဖစ္သင့္တာေပါ့။ ဒီလို ဒကာေတြလုပ္လို႔ပဲ သံဃာေတာ္ေတြ ပ်က္စီးေနတာပါ။ အခုလို စေန၊ တနဂၤေႏြလိုေန႔မ်ိဳးဆို ဘံုေလာင္းေလးနဲ႔ အစဥ္ေျပေပမယ့္ ငါးပိရည္နဲ႔ တို႔စရာတလွည့္၊ အသီးအရြက္ေၾကာ္ေလးတလွည့္နဲ႔ ေသြးအံမတတ္ စာက်က္ေနရတဲ့ က်ဳပ္တို႔လို စာသင္သား သံဃာေတာ္ေတြမွာ ဒါေတြလုပ္ဖို႔လည္း အခ်ိန္မရွိပါဘူး။ စာေမးပြဲရက္မ်ားဆိုရင္ မအိပ္ရတာေတာင္ရွိေသးတယ္။ ကာေဖေသာက္ျပီးေတာ့ ေျခာက္နာရီခြဲျပီ။ ခပ္သြက္သြက္ျပန္မွ။ ေက်ာင္းေရာက္ရင္ ဘုရားရွိခိုးျပီး တစ္စံုတည္းေသာ အပိုသဃၤန္း ခပ္ရိရိကိုေလွ်ာ္ရဦးမယ္။

မွတ္ခ်က္။ ။ အရွင္ေကာသလႅ (ဓမၼေစတီ) တရားေတာ္မ်ားမွ ကိုးကားပါတယ္။ ဗုဒၶ၏ သာသနာေတာ္ကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၅၁ ႏွစ္ေက်ာ္တိုင္တိုင္ အေကာင္းအတိုင္း မပ်က္မစီးေအာင္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္လာေသာ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ဘဝကို စာနာေထာက္ထား ပူေဇာ္ရွိခိုးလ်က္။

ဓာတ္ပံုကိုေတာ့ http://www.allmyanmar.com/ ကေနပူေဇာ္ပါတယ္။