ေရညႇိေတြနဲ႔ေလွကားတစ္(၅) (သို႔) တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ျငမ္းတစ္ခု

ဒုတိယႏွစ္ေရာက္ေတာ့ သီခ်င္းဆိုမလို႔တဲ့။ ရိုးရိုးဆိုမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ဂီတေလာကထဲကိုဝင္ခ်င္တာ။ သူလုပ္ခ်င္မွေတာ့ စုိင္းလည္းမေနသာေတာ့ဘူး။ ဂီတေလာကက မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြဆီ ေျပးရတာေပါ့။ စိုင္းအတြက္က ဒီအတြက္ဆို ကူညီမယ့္သူကေပါတယ္ေလ။ အားလံုးကလုပ္ေစခ်င္ေနတာ။ စိုင္းကသာ အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္ မလုပ္ႏိုင္ေသးတာ။ အခုေတာ့ မ်က္ဝန္းခ်ိဳအတြက္ သူတို႔နဲ႔တုိင္ပင္ျပီး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လႈပ္ရွားရတာေပါ့။

ပထမဆံုး သီခ်င္းရွာရပါတယ္။ စိုင္းကုိယ္တုိင္ေရးထားတာေတြ ရွိေပမယ့္ တျခားေတးေရးေတြဆီကပါ ဝယ္တန္သေလာက္ဝယ္ရတာေပါ့။ ဒီေနရာမွာတစ္ခုေျပာရဦးမယ္။ ဒီကိစၥေတြအားလံုးကို စိုင္းနဲ႔သူႏွစ္ေယာက္ထဲ လုပ္ရတာပါ။ သူ႔႔အိမ္ကဘာမွမသိဘူးေလ။ လုပ္ခြင့္လည္းမေပးဘူး။ ဘုရားေက်ာင္းမွာဆိုတာေတာင္ သိပ္ျပီးၾကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အိမ္က ခ်မ္းသာေတာ့ မုန္႔ဖိုးဆိုေတာင္းတုိင္းရတယ္ေလ။ အဲဒီေငြေတြနဲ႔ပဲ သီခ်င္းဖိုး၊ စတီဒီယိုဖိုး၊ တီးဝိုင္းဖိုးေပါ့ေလ။ Section ေၾကးကလဲမေသး။ ဒါေတာင္ တစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ Section ပဲေပးတယ္။ တခါတခါ စိတ္တိုင္းမက်လို႔ ဝယ္ပါမယ္ ဆိုတာေတာင္မေပး။ အားလံုးျပီးမွ ကိုယ့္အလွည့္ျပန္ရတယ္။ အဲလိုေန႔မ်ိဳးဆိုမိုးခ်ဳပ္ျပီ။ အႏုပညာေလာကဆိုတာက ခက္ေတာ့ခက္သား။ အသစ္တစ္ေယာက္အတြက္က ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ရွည္သည္းခံရတယ္။ အမ်ားၾကီးပါ။ အကုန္လံုးေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး ေျပာရင္အတင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔။

ေမ့မရဘူး ပထမဆံုး စတီရီယိုဝင္တဲ့ေန႔က “သူေပ်ာ္ေနတာေလးၾကည့္ျပီး၊ ဝမ္းသာလိုက္ရတာ။ ညေတာင္အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။” ဒီလိုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး အသားက်လာပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြလည္း ပ်က္ခဲ့ရေပါင္းမနည္း။ သူ႔အိမ္ကကားနဲ႔လိုက္ပို႔လို႔ ကားေပၚကဆင္းျပီးတာနဲ႔ အတန္းဘက္ကို သြားခ်င္ေယာင္ေဆာင္။ အိမ္ကကားအင္းယားလမ္းကို ေကြ႕သြားတာနဲ႔ တကၠစီေျပးတားရတာအေမာ။ တခါတခါသူ႔အေမက ေက်ာင္းေရွ႕မွာ မုန္႔ဝယ္ေနရင္ စတီဒီယိုေနာက္က်ျပီပဲ။ အစပိုင္းကေတာ့ စတီဒီယို (ဒီ) မွာပဲမ်ားတယ္ေလး နီးေတာ့သြားရတာလဲလြယ္ေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အစံုပါပဲ။

ပထမဆံုး သူ႔အေခြကထြက္ျပီ။ သူ႔အေခြဆိုေပမယ့္ အဆိုေတာ္ေတြစုျပီးထုတ္တဲ့အေခြပါ။ သူက ႏွစ္ပုဒ္ပဲပါတာပါ။ သူေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနေပမယ့္ သူ႔ခ်စ္သူပါဆိုတာကို ေနရာတိုင္းမွာ ဖုံးကြယ္ေနတာသူ႔အက်င့္ေလ။ တခါတေလမ်ား လူၾကားထဲမွာ အေနအထိုင္ေလး နည္းနည္းလြန္သြားရင္ ေျပာလို႔ကုိ မဆံုးဘူး။ ျပီးရင္လည္း သူက နားလည္ေပးပါ။ ဒီေလာကကို အခုမွဝင္ကာစ နာမည္ေတြမထြက္ခ်င္ဘူး။ စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုပဲေနရေနရ မ်က္ဝန္းခ်ိဳတက္ခ်င္တဲ့ အေပၚကို ေလွကားထစ္ေလး ျဖစ္ခြင့္ရတာကိုပဲေက်နပ္ပါတယ္။

အဲဒီႏွစ္ဝက္ ပါေမာကၡက စိုင္းေကာသူ႔ကိုပါ စာေမးပြဲေျဖခြင့္မေပးခဲ့။ ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္မျပည့္လို႔ေလ။ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ညစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ သိပ္ျပီးကိစၥမရွိေပမယ့္။ အရမ္းၾကီးျပည့္စံုမေနတဲ့ စိုင္းအတြက္ကေတာ့ ႏွစ္ဝက္လည္းႏွစ္ဝက္ပဲေလ။ အဓိကကေတာ့ ေငြေပါ့။ သြားေလရာသူကရွင္းေပမယ့္ ေယာက္်ားမာနကရွိေသးတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ စိုင္းကလည္း တဖက္တလမ္းက သီခ်င္းေရးျပီး ရသေလာက္ရွာရတာေပါ့။ ေန႔ဆို ေက်ာင္းတက္၊သူ႔ကိစၥလိုက္လုပ္ေပး။ ညဆိုသီခ်င္းေရး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ရုန္းကန္ရတာေပါ့။ စတီဒီယိုအပါအဝင္ အျခားေဝယာဝစၥေတြကို သူကိုေပးေပမယ့္ စားတာေသာက္တာက စိုင္းကေပးမွေကာင္းမွာေလ။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္းစိုင္းကို တာဝန္ယူေစခ်င္တယ္။ ေငြအတြက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သီခ်င္းေရးတယ္ဆုိေပမယ့္ စိုင္းထက္ ဆရာ့ဆရာၾကီးေတြက ရွိေသးေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ ေစ်းကလည္းသိပ္မရ။ လမ္းေဘးမွာ ၃ ေခြ ၅၀၀ နဲ႔ ေကာ္ပီေခြေတြရွိေနသေရြ႕ေတာ့ စိုင္းတို႔လို အႏုပညာသမားေတြ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္မွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ပရိသတ္ကသာ Own Tune ကိုေတာင္းေနၾကတာ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး တစ္ျမိဳ႕တစ္ေခြပဲေရာင္းရေတာ့ Own Tune ေတြ ဘယ္လိုဖန္တီးမလဲ။ ရွိလဲ ခ်မျပခ်င္ၾကေတာ့ဘူးေလ။ ဒါကိုပဲ အခြင့္ေကာင္းယူျပီး မရွိမဲ့ရွိမဲ့ Own Tune ေလးေတြကို ရတဲ့ေစ်းနဲ႔ေရာင္းျပီး အဲဒီ့ ေငြဆိုတာၾကီးကို ရွာခဲ့ရတာပါ။ တခါတေလေတာ့ ပြဲေလးပါေလးကို Section လိုက္တီးေပးပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ရွာၾကံျပီးေတာ့ ေနရတာေပါ့။

သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး။ သူ႔အိမ္ကသိသြားတယ္ေလ။ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ေျဖရွင္းလိုက္ရတယ္။ ျပႆနာက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကီးသြားလဲဆိုရင္။ မ်က္ဝန္းခ်ိဳရဲ႕ အေဒၚ နာမည္ၾကီး အဆိုေတာ္ၾကီးက သူ႔အစ္မနဲ႔ ခဲအိုကို လာျပီးေျဖာင္းျဖယူေတာ့မွ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔လက္ခံလာတယ္။ အစကေတာ့ အႏုပညာဆိုတဲ့ ရႈပ္ေထြးတဲ့ ေလာကထဲကို မဝင္ေစခ်င္တာေလ။ အခုေတာ့ သူတို႔သမီးကေတာ္ေတာ္ေလးကို ျဖစ္ခ်င္ေနတာလည္းျဖစ္၊ အဆင္မေျပတာလည္းသိပ္မရွိတာနဲ႔ ပဲ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အဆင္မေျပဘယ္ရွိပါ့မလဲ။ အခက္ခဲဆံုးအခ်ိန္ေတြကို စိုင္းကေက်ာ္ျဖတ္ေပးခဲ့ျပီးျပီေလ။ သူ႔အိမ္က ခြင့္ျပဳလိုက္တာ သူ႔အတြက္သတင္းေကာင္းဆိုေပမယ့္ စိုင္းအတြက္ကေတာ့ သူနဲ႔အတူရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြ ေလွ်ာ့ခ်လုိက္ရျပီေလ။ အိမ္ကခြင့္ျပဳလိုက္ေတာ့ ေနရာတကာ သူ႔အိမ္ကလိုက္ပို႔တာေပါ့။ စိုင္းနဲ႔ေတြ႕ခ်ိန္ဆိုလို႔ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေလးပဲရွိေတာ့တယ္။ တခါတေလမ်ား ေန႔ခ်ိန္းရွိရင္ ေက်ာင္းခ်ိန္ေတာင္မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ စိုင္းကိုယ္စိုင္း ခံစားမိလာရတာက က်ေနတဲ့ ဒီေရတစ္ခုလိုပဲ။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းကို တိုက္စားလာတာ။

မ်က္ဝန္းခ်ိဳ......
မင္းလွမ္းပါ။ မင္းေျခေထာက္နဲ႔ လွမ္းတဲ့ေျခလွမ္းတိုင္းကို ငါ ႏွလံုးသားနဲ႔ လက္ခုပ္တီးေပးေနတယ္။

ဆက္လက္ဖတ္ရႈေပးပါေနာ္………။

ေရညႇိေတြနဲ႔ေလွကားတစ္(၁) (သို႔) မိုးရြာထဲကမ်က္၀န္းခ်ိဳ
ေရညႇိေတြနဲ႔ေလွကားတစ္(၂) (သို႔) အေတြးတခ်ိဳ႕ႏွစ္ကခုန္မိျခင္း
ေရညႇိေတြနဲ႔ေလွကားတစ္(၃) (သို႔) ဘ၀တစ္ခု ပ်ိဳးေထာင္ျခင္း
ေရညႇိေတြနဲ႔ေလွကားတစ္(၄) (သို႔) အိပ္မက္တစ္ခုေကာက္ရျခင္း
ေရညႇိေတြနဲ႔ေလွကားတစ္(၅) (သို႔) တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ျငမ္းတစ္ခု
ေရညႇိေတြနဲ႔ေလွကားတစ္(၆) (သို႔) ေလွကားထစ္တစ္ခုရဲ႕လက္ခုပ္သံ