အိုဘယ့္ ငရမန္ကန္း

တစ္ေန႔ေသာ ပူျပင္းလွေသာ စကၤာပူေန၏ ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုတြင္ ျဖစ္သည္။ ထမင္းစားၿပီး၍ ကုတင္ေပၚ၌ အဆီရစ္ေနေသာ အေမာင္ဗီလိန္တစ္ေယာက္ ပုဂံေခတ္ စာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္ ဇိမ္က်ေနေလသည္။
“ေသခ်ာၿပီလား ေစာလူးမင္းျမတ္။ ဒါနဲ႔ဆို ၁၀ပြဲေျမာက္ ရံႈးျခင္း ျဖစ္သြားမယ္ေနာ။ အံအုပ္မလွပ္ခင္ ဆႏၵေျပာင္းလို႔မီေသးတယ္။”
“လွပ္မွာသာလွပ္စမ္းပါ ငရမန္ရယ္။ ယခင္လည္း သင္ ငါ့ကို ရႈံးေနၾကပါ။ ငယ္ႏိုင္တစ္ေယာက္က ငါ့ရဲ႕ဘုန္းကံကို ယွဥ္ႏိုင္ရင္ယွဥ္စမ္းပါ။ အရံႈးကိုေၾကာက္လို႔ မလွပ္ဝ့ံေသးသေလာ။”
“ဟားဟားဟား ေစာလူးမင္းျမတ္ရယ္။ ဒီစကားကို ငရမန္က ေျပာရမွာပါ။ ၾကမၼာရဲ႕ အေျပာင္းအလဲကို လက္မခံႏိုင္ပဲကိုး။ လွပ္ဆိုေတာ့လည္း လွပ္တာေပါ့။ က်ဳပ္က အရံႈးအတြက္ ျပင္ဆင္ထားဖို႔ သတိေပးေနတာပါ။”
ငရမန္က ခပ္မဲ့မဲ့အၿပံဳးျဖင့္ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္ကာ အံအုပ္ကို လွပ္လိုက္သည္။ ငရမန္၏ ထီမထင္သည့္မ်က္ႏွာက ေစာလူးမင္းျမတ္၏ ရာဇအမ်က္ကို ဆြဲထုတ္ေနသည္။ ေသရည္ကလည္း အေတာ္ေလး အစြမ္းျပေနၿပီ။
“ဟားဟားဟားဟား ........”
“ကိုင္း ဘယ္လိုလဲ ဘုန္းႀကီးရွင္ေတာ္ ေစာလူးမင္းျမတ္ရဲ႕။ ငရမန္လို ၿမိဳ႕စားငယ္ေလးကို ျပည့္ရွင္မင္းျမတ္က ေႂကြအံအရာမွာေတာင္ မႏိုင္ရင္ ရာဇဘုန္းကို သံသယမကင္း မရွိေလဘူးလား။”
လက္ခေမာင္းခတ္၍ ေျပာေလရာ ေစာလူးမင္းျမတ္က ေသရည္အရွိန္ျဖင့္ ေႂကြအံစားပြဲကို လွန္ခ်လိုက္ၿပီး
“သယ္.... ငရမန္ကန္း။ သင့္ကို ႏို႔စို႔ဘက္မို႔ ေျမႇာက္စားခဲ့တယ္။ ဥႆပဲခူးကို အပိုင္စားေပးခဲ့တယ္။ ဒါကိုမွ သင္က က်ဳပ္ရဲ႕ ဘုန္းတန္ခိုးကို ယွဥ္ခ်င္တယ္။ သင္ေယာက္်ားေကာင္းမွန္လွ်င္ သင္အပိုင္စားရတဲ့ ဥႆပဲခူးကေန ငါ့ကိုပုန္စားေခ်။ ငါ့ရဲ႕ ဘုန္းသဘာကို ယွဥ္ႏိုင္ရင္ ယွဥ္ေလာ့။”
“ဟားဟားဟားဟား... မင္းျမတ္စကား၊ အမွားမခံဘူး။ ဆန္ကုန္ရင္ ဝယ္လို႔ရတယ္ စကားကုန္ရင္ ဆယ္လို႔မရဘူးေနာ ေစာလူးမင္းျမတ္ရဲ႕။”
“ေယာက္်ားစကား ၂ခြန္းမဆို။ ရာဇတံေထြး ျပန္မမ်ိဳဘူး။ သင္ယွဥ္ႏိုင္ရင္ယွဥ္ေလာ့ ဧကရာဇ္ဘုန္း ဘာမ်ားထင္ေနသတုန္း ငရမန္ကန္း။”

-----------------------------------------------------

ဤသို႔ျဖင့္ ဘုန္းယွဥ္ပြဲက ေႂကြအံပြဲတြင္ စကားနာထိုးရာမွ စစ္ေရးအထိ ေရာက္သြားၿပီး ေသြးေခ်ာင္းစီးရေလသည္။ အဆံုးတြင္ ျပည္ေတာ္သာကြ်န္း တိုက္ပြဲ၌ ငရမန္က ေစာလူးမင္းကို လက္ရဖမ္းမိေလ၏။ ငရမန္၏ တပ္သားမ်ားက ခ်ဳပ္ေႏွာင္၍ ေခၚေဆာင္လာေသာ ေစာလူးမင္းျမတ္ကိုေတြ႕ေသာ္ ငရမန္က
“သယ္... ငါ့ကြ်န္တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္မ်ား ဧကရာဇ္မင္းျမတ္ကို ႀကိဳးျဖင့္ တုပ္သေလာ။ ခုခ်က္ခ်င္း ျဖည္ေလာ့။”
တပ္သား အေပါင္းတို႔လည္း နားမလည္သည့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ေစာလူးမင္းကို ႀကိဳးျဖည္ေပးေလသည္။
“ဘယ္ႏွယ့္လဲ ေစာလူးကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ သင့္ရဲ႕ ဘုန္းသဘာကို ယွဥ္ႏိုင္ရင္ယွဥ္ဆို။ ဟားဟားဟားဟားဟားဟား။ ခုေတာ့ ဘယ္ႏွယ့္ရွိစ။ စစ္ပရိယာယ္ကိုမွ နားမလည္ပဲ တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္မတုန္း။”
“သင္ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ ငရမန္ကန္း သတ္စရာရွိလဲသတ္လိုက္”
“ဒီတိုက္ပြဲကလည္း အသင္မင္းျမတ္က စၿပီး စိန္ေခၚလို႔ တိုက္ရတဲ့ပြဲ။ မင္းျမတ္ကို ပုန္ကန္လုပ္ႀကံခ်င္တာ မဟုတ္သလို ထီးနန္းလုဖို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေႂကြအံကစားတယ္ပဲ မွတ္လိုက္ပါ မင္းျမတ္။ အခုေတာ့ ငရမန္က ႏိုင္တယ္ဆိုပါစို႔။ မင္းျမတ္နဲ႔ ငရမန္တို႔က ႏို႔စို႔ဘက္ ငယ္ေပါင္း အရင္းခ်ာေတြပါ။ အသင္ေစာလူးမင္းျမတ္ကို ပုဂံနန္းေတာ္အထိ ငရမန္ကိုယ္တိုင္ ကာကြယ္ပို႔ေဆာင္လို႔ ေပးပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေသာအေရးကိုေတာ့ မဝ့ံျဖစ္မိတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ မင္းျမတ္ရဲ႕ ၾကမၼာအရ သိမ္ေနတယ္ေျပာရပါမယ္။ အခုလို ရာဇဘုန္း ဆက္လက္လို႔ သိမ္ေနေသးမယ္ဆိုရင္ ဟိုတဏွာရူးက်န္စစ္သားက ပုဂံထီးနန္းကို သိမ္းမယ့္အေရး တစ္ေန႔မဟုတ္တစ္ေန႔ ႀကံဳလာလိမ့္မယ္။ ဒါကို အတို႔ကြ်န္ မလိုလားဘူး။ အသင္မင္းျမတ္ရဲ႕ ပလႅင္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ငရမန္ကို စစ္သူႀကီးခန္႔ၿပီး အပါးမွာခစားေစဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္ ေစာလူးမင္းျမတ္။ ဤတိုက္ပြဲ၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း ဒါပါပဲ မင္းျမတ္။ အတို႔ကြ်န္ ငရမန္ သစၥာေတာ္ခံလို႔ မင္းျမတ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ျပဳပါမင္းျမတ္။”
ထိုေနာက္ ငရမန္က ဒူးေထာက္ခစားေလသည္။ ေစာလူးမင္း၏ စိတ္ထဲတြင္ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရႈပ္ေထြးသြား၏။ ထို႔ေနာက္ ေစာလူးမင္းက ငရမန္ကို လက္ကမ္းေပးလိုက္ၿပီး
“ငရမန္... ငါသည္ သင့္အား ႏို႔စို႔ဘက္၊ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ တစ္ဦးအျဖစ္ ဥႆပဲခူးလို ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ၿမိဳ႕ကို ေပးၿပီး ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ သင့္ဟာ ငါ့အပါးမွာ ရာသက္ပန္ခစားေစသင့္တဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းေပတကား။ ငါကိုယ္ေတာ္ ဝမ္းနည္းရေပသည္။ သင့္အေနနဲ႔ သည္ပြဲႏိုင္လွ်င္ ငါ့အားေစာင့္ေရွာက္မည္ကား မွန္ေသာ္ျငားလည္း သည္ပြဲရံႈးလွ်င္ ကြက္ျမက္ခံရမည္။ ဤသို႔ေသာ အေရးကိုမေတြး ငါႏွင့္ ငါ့ထီးနန္းကို ကာကြယ္ဖို႔သာ ေတြးေလသည္။ သင့္၏သစၥာေတာ္ကို ငါအလြန္မွ ေလးစားမိသည္။ ယခုေတာ့ ငါကိုယ္ေတာ္ ပင္ပန္းလွၿပီ။ ဤျပည္ေတာ္သာကြ်န္းတြင္ ရက္အနည္းငယ္ခန္႔ အနားယူၿပီး နန္းေတာ္ျပန္လို႔ သင့္ကိုလည္း စစ္သူႀကီး အရာအထူးကို ခ်ီးေျမႇာက္မည္။ စိတ္ခ်ေလာ့ ငရမန္။”
“ေက်းဇူးႀကီးျမတ္လွပါတယ္ မင္းျမတ္။”

-----------------------------------------------------

ထို႔ေနာက္ ေစာလူးမင္းသည္ ငရမန္၏ အေစာင့္အေရွာက္ျဖင့္ ျပည္ေတာ္သာကြ်န္းတြင္ စံျမန္းေနေလ၏။ သံုးရက္လြန္ေျမာက္၍ ညဦးယံတြင္ ေစာလူးႏွင့္ ငရမန္တို႔ မူးရစ္ေသာက္စားေနၾကစဥ္ တပ္စခန္းထဲရွိ အေဆာင္တဲတစ္ခုေဘးမွ ေခ်ာင္းေျမာင္း ၾကည့္ရႈေနသည့္ က်န္စစ္သား၏ အေတြးတြင္ကား
“ေစာလူးမင္း မရွိတုန္း ထီးနန္းသိမ္းလိုက္ရင္ ပြဲလန္႔တုန္းဖ်ာခင္း ျဖစ္ၿပီး ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို မရမွာကတစ္ေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေစာလူးမင္း လြတ္လာရင္ ငါလည္းပလႅင္က ဖယ္ေပးရမွာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ရန္သူ႔နယ္ကို အရဲစြန္႔လို႔ ဝင္လာတာ ငါမွန္သြားၿပီ။ ဒီပံုအတိုင္းဆို ဒင္းျပန္လာၿပီး ထီးနန္းျပန္စံဖို႔ရွိတယ္။ ဒင္းကို အျပတ္ရွင္းမွ။”
အေတာ္အတန္ ညဥ္႕နက္သြားေသာ္ ေစာလူးမင္းလည္း ေသရည္အစြမ္းျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ကို မနည္းထိန္းရၿပီ။ ငရမန္၏ တပ္သား ႏွစ္ဦးက ယာယီစံရာ ဖ်င္တဲေဆာင္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးေလသည္။ အသင့္ေစာင့္ေနသည့္ က်န္စစ္သားကလည္း ဖ်င္တဲအနီးသို႔ အသာအယာကပ္သြားၿပီး အေစာင့္မ်ားအလစ္တြင္ ဖ်င္တဲ၏ အေနာက္ဖက္ကို ဓားျဖင့္ခြဲကာ ဝင္ေလသည္။ စက္ရာေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္း ေနေသာ ေစာလူးမင္းကို ဓားျဖင့္ခုတ္မည္ ရြယ္လိုက္ရာ ေစာလူးမင္းလည္း လန္႔ႏိုးသြားၿပီ။
“က်န္စစ္သား... က်န္စစ္သား ငါ့ကို လုပ္ႀကံေနတယ္။ လာၾက လာၾက။”
ဟုေအာ္ကာ က်န္စစ္သားခုတ္ခ်လိုက္သည့္ ဓားကို ေရွာင္တိမ္းလိုက္သည္။ သို႔ရာတြင္ စစ္ေရးအရာ ကြ်မ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္လွသည့္ က်န္စစ္သားက ဘယ္ဘက္လက္ထဲမွ အရိႏၷမာျဖင့္ ေစာလူးမင္း၏ ဘယ္ဘက္ရင္အံုသို႔ထိုးကာ ထြက္ေျပးေလေတာ့သည္။ ငရမန္၏ တပ္မ်ားလိုက္လံ ဖမ္းဆီးေသာ္လည္း မမီေတာ့ေခ်။ ငရမန္ေရာက္လာေသာ္ ေစာလူးမင္းလည္း နတ္ရြာစံ ကံေတာ္ကုန္ေနေလၿပီ။ ေစာလူးမင္း၏ ကိုယ္ေတာ္ကို တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားရင္း ငရမန္ကန္း၏ မ်က္ရည္မ်ားသည္ကား ေစာလူးမင္း၏ သရဖူေပၚအထိ စီးဆင္းၾကေနေလ၏။ ငရမန္ကန္း၏ တပ္သားအေပါင္းလည္း ေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္တြင္ ဒူးေထာက္ကာ ဝမ္းနည္းပူေဆြးလ်က္ ရွိေနေပသည္တကား....။
“က်န္စစ္သား............. မင္းျမတ္ကို လုပ္ႀကံဝ့ံတယ္။ ဒင္းကို ငါကိုယ္တိုင္ သတ္မယ္။ ငါ့ကြ်န္တို႔.... နက္ျဖန္ ပုဂံကို စစ္ခ်ီမယ္။ လက္နက္ရိကၡာ လူအင္အား အားလံုးအသင့္ျပင္။”

-----------------------------------------------------

အရိမဒၵနပူရ ပုဂံေနျပည္ေတာ္၏ အေရွ႕ၿမိဳ႕ရိုးကို ဝိုင္းရံထားသည္ကား ငရမန္ကန္း၏ တပ္ေပတည္း။ တပ္၏ေရွ႕ဆံုးမွ မ်က္လံုးတစ္ဘက္ သားေရစျဖင့္ ပိတ္ထားသည့္ စစ္သူႀကီး ငရမန္ကန္းက ဓားကို ေျမႇာက္ေလရာ ငယ္ကြ်န္ တပ္သား အားလံုး၏ ညာသံေပးက ပုဂံျပည္ႀကီးတစ္ခုလံုး ဟိန္းသြားေလေတာ့သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ ဟန္ထူးလြင္၏ ပရိသတ္မ်ား ေအာ္သံေၾကာင့္ ကြ်န္ေနာ္ ဗီလိန္လည္း လန္႔၍ႏိုးသြားသည္။ ေၾသာ္ ခ်စ္သူထံမွ ဖုန္းသံပါေပတကား။

-----------------------------------------------------

*အားလံုးက ေျပာလာၾကလို႔ ဝီကီမွာ ေရးထားတဲ့ ငရမန္ကန္း အေၾကာင္းကို လင့္ခ္ခ်ိတ္ေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။