တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ ဒီပို႔စ္ကို တင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဟိုေန႔ကတည္းက စေရးေနတာျဖစ္ေပမယ့္ အလုပ္ေတြပိေနတာေၾကာင့္ မတင္ျဖစ္ေသးတာပါ။ ကိုမင္းအိမ္ျဖဴ မွ်ေဝထားတဲ့ ကိုမိုးေဝ(စက္မႈတကၠသိုလ္) ရဲ႕ မိဘအေပၚသိတတ္ပါ ဝန္မပိပါေစႏွင့္ ဟု ေဆာင္းပါးဖတ္လိုက္မိၿပီး ဒီပို႔စ္ကို ေရးျဖစ္တာပါ။
ခုေခတ္လူငယ္ေတြ မိဘကို သိတတ္လာေၾကာင္း ေဆာင္းပါးရွင္က ေဖာ္ျပထားသလို မိဘအတြက္ဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနလို႔ လည္း မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း ေထာက္ျပထားပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ မိဘကို သိတတ္တဲ့ လူငယ္ေတြ မ်ားျပားလာသလို ေက်ာင္းၿပီး အလုပ္ရတာနဲ႔ မိန္းမယူဖို႔ပဲ စဥ္းစားေနတဲ့ လူငယ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ မိဘသည္ နံပါတ္ တစ္ လို႔ သေဘာထားတဲ့ သူရွိသလို၊ နံပါတ္ တစ္ မထားတဲ့ သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ေလာကမွာ အေကာင္းနဲ႔ အဆိုးဒြန္တြဲေန ေသးသေရြ႕ေတာ့ ရွိဦးမွာပါပဲ။ မိဘကို သိတတ္နားလည္ေစမယ့္ လူငယ္ေတြ ဒီထက္မက မ်ားျပားလာပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက လူငယ္နဲ႔ လူႀကီး ျပႆနာေတြက ေရွးအစဥ္အဆက္ကတည္းက ရွိခဲ့တာပါ။ အသက္အပိုင္းအျခား ကြာျခားတာေၾကာင့္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း မတူတာကလည္း ျပႆနာတစ္ခုပါ။ လူႀကီးေတြက မိမိအေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ယွဥ္ရင္ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ေနေပမယ့္ တခါတရံမွာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သင့္ေနတဲ့ ကိစၥေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တေလာက မိဘအရြယ္မက် အစ္ကိုအရြယ္ မကတဲ့ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ သူကေျပာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြ အားေန လၻက္ရည္ဆိုင္မွာပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၾကသည္ တဲ့ေလ။ က်ေနာ္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ပဲ ထရယ္မိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလိုသံုးသပ္တာပါလိမ့္။ သူတို႔ ေခတ္ကေတာ့ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ သိပ္ကို ေနာက္က်တဲ့ အေတြးအေခၚတစ္ခုလို႔ ထင္မိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဗီလိန္ လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ၿပီး ရွာခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေတြ၊ အေတြ႕အႀကံဳေတြ၊ နည္းပညာေတြ၊ ဘာသာသာသနာအတြက္ အေထာက္အပံ့ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ က်ေနာ္သတိထားမိသေလာက္ ျမန္မာျပည္မွာ လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျခင္း အဓိကအေၾကာင္း ၅ မ်ိဳးရွိပါတယ္။
၁။ လၻက္ရည္ႀကိဳက္လို႔
၂။ အလွအပေလးေတြ ရႈစားခ်င္လို႔
၃။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြ စုစည္းဖို႔
၄။ စီးပြားေရးအတြက္ စကား စျမည္ေျပာခ်င္လို႔
၅။ ရုပ္ျမင္သံၾကားၾကည့္ခ်င္လို႔ (အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားလိုင္းေတြပါ)
အမ်ားအားျဖင့္ကေတာ့ ဒီအခ်က္ ငါးခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္။ မီးပ်က္လို႔ အိမ္မွာ ပူလို႔ ဆင္းထိုင္တာေတာ့ ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ :)
နံပါတ္ ၁
လၻက္ရည္ႀကိဳက္တဲ့ သူကေတာ့ ေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ႀကိဳက္လို႔ ေသာက္တယ္။ ကုန္ေတာ့ ျပန္တယ္ေပါ့ေလ။
နံပါတ္ ၂
ဒါကေတာ့ သိၿပီးသားျဖစ္ၾကမွာပါ လူစည္ကားရာ အရပ္ေတြမွာ လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၿပီး အလွအပေလးေတြ ေငးတဲ့ လူမ်ိဳးေတြပါ။
နံပါတ္ ၃
လူငယ္ေတြ တစ္ေနရာရာကို စုစည္းၿပီး သြားမယ္ဆိုရင္ စုရပ္တစ္ခုအေနနဲ႔ အသံုးျပဳတာပါ။ ဒီလိုစုစည္းရာမွာ အေပ်ာ္အပါးအတြက္ စုစည္းတာ ရွိသလို ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရး မ်ားလည္း ေဆာင္ရြက္ေနတယ္ဆိုတာ သတိမူသင့္ပါတယ္။
နံပါတ္ ၄
ကိုယ့္အိမ္မွာ ဧည့္ခန္းေကာင္းေကာင္းမရွိတဲ့ သူေတြ၊ အလုပ္ေနရာ တိတိက်က် မရွိတဲ့သူေတြ (ဥပမာ ပြဲစားေတြ)၊ အလုပ္ေနရာ ရွိေသာ္ျငားလည္း အလုပ္ထဲမွာ ေျပာလို႔ မရတဲ့ အလုပ္ကိစၥေတြ (ဥပမာ ရံုးဝင္ထမ္းေတြ) ပါသလို အလုပ္မရွိပဲ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြက စီးပြားေရး လမ္းစေတြ႕ရာေတြ႕ေၾကာင္း ရွာႀကံဖို႔၊ ပရဟိတနဲ႔ ဘာသာသာသနာေရးေတြ တိုင္ပင္ေဆာင္ရြက္ဖို႔၊ မတူညီတဲ့ အေတြးအျမင္ေတြနဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကို တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ဖလွယ္၊ ေဆြးေႏြး၊ တိုင္ပင္မယ္။၊ စကားရည္လုမယ္ ျငင္းခုန္ၿပီး အေျဖရွာမယ္။ စသျဖင့္ ထိုင္ၾကတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
နံပါတ္ ၅
အထူးသျဖင့္ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္သူေတြ နဲ႔ ၂ လံုး ၃ လံုးတိုက္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ ဝါသနာပါသူမ်ားကေတာ့ WWF, MTV, Discovery အစရွိတာေတြကိုလည္း ၾကည့္ဖို႔ ထိုင္ၾကတာမ်ိဳး ေတြလည္းရွိပါတယ္။ နယ္ေတြမွာေတာ့ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ျပတာမ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။ မီးမလာတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အိမ္မွာ ဗီစီဒီ၊ ဒီဗီဒီစက္၊ ၿဂိဳလ္ထုစေလာင္းမရွိတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ အဲဒီ့လိုအစီအစဥ္ ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ လၻက္ရည္ဆိုင္ျပည့္ပါတယ္။
က်ေနာ္ သတိထားမိလို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသာ လူေတြက ဒီအခ်က္ ၅ ခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး စိစစ္ၾကည့္ေတာ့ ယခုေခတ္ လူငယ္ေတြက နံပါတ္ ၂ အမ်ိဳးအစားမွာ ေလ်ာ့နည္းလာၿပီး ၃၊ ၄ ေတြမွာ ပိုၿပီး မ်ားလာတာ သတိထားမိပါတယ္။ နံပါတ္ ၅ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဝါသနာပါရာ ေဘာလံုးပြဲနဲ႔ အျခားအစီအစဥ္ေတြကို ၾကည့္ၾကတာ ေတြ႕ရေပမယ့္ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီနဲ႔ ညေန ၄ နာရီ ခြဲမွာၾကည့္လိုက္ရင္ လၻက္ရည္ဆိုင္ျပည့္ေနေသာ္ျငား လူငယ္ေတြ အနည္းစုပဲေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ္ ေလ့လာမိသေလာက္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့ မိတ္ေဆြ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို ျပန္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ား ကိန္းေအာင္း ေနသလဲဆိုတာ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူငယ္ဆိုတာ လူႀကီးေတြရဲ႕ သြန္သင္မႈေၾကာင့္ပဲ ပညာေတြတတ္၊ အေတြးအေခၚေတြ ထက္ျမက္၊ ရင့္က်က္လာၾကတာပါ။ လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တဲ့ ကိစၥမွာလည္း လူႀကီးေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ေခတ္အခါအရ လၻက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ျခင္းဟာ အေလလိုက္ျခင္း ပုဒ္မတစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ထားခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္ ဒါကိုလည္း အျပစ္ေျပာလို႔မရပါဘူး။ အေပၚမွာ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ “လူႀကီးေတြက မိမိအေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ယွဥ္ရင္ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ေနေပမယ့္ တခါတရံမွာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သင့္ေနတဲ့ ကိစၥေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။” ဆိုတဲ့ စကားက ဒါမ်ိဳးကို ဆိုလိုပါတယ္။
တျခားသူအတြက္ေတာ့ မသိေပမယ့္ က်ေနာ့အေနနဲ႔ကေတာ့ လၻက္ရည္ဆိုင္က က်ေနာ့ကို
- တန္ဖိုးရွိတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ရတယ္။
- တျခားသူေတြဆီက အေတြ႕အႀကံဳေတြ နားေထာင္ခြင့္ရတယ္။
- စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာသာသနာေရးေတြအတြက္ သတင္းအခ်က္အလက္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရတယ္။
- မတူညီတဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဖလွယ္ရင္း ျငင္းၾကခုန္ၾကရင္းနဲ႔ စကားေထာင္ေခ်ာက္ေတြကို ေရွာင္တိမ္း တတ္လာတယ္။ (ဒါေတြက တခ်ိန္မွာ အလုပ္အတြက္ အင္တာဗ်ဴးဝင္ေတာ့ သိပ္ကို အသံုးဝင္ခဲ့တယ္ေလ။)
အခုလိုေခတ္ႀကီးထဲမွာ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြအတြက္ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း အခြင့္အလမ္း နည္းပါးေနတာ လူတိုင္းသိၾကမွာပါ။ ရရွိလာႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးဆိုတာကို ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ ေစာင့္စားၿပီး ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အမိအရ ဖမ္းယူႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ အဲဒီ့ အခြင့္အေရးကို ရဖို႔ ဘယ္ေနရာမွာ ရွာၾကမလဲ။ ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ။ အိမ္ထဲမွာ ထိုင္ေနရံုနဲ႔ေတာ့ သိပ္မလြယ္ကူလွဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။ လူငယ္ေတြ အားလံုး တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ စည္းလံုးဖို႔လိုအပ္လာပါၿပီ။ လူႀကီးသူမေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားေတြနဲ႔ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို နာခံၿပီး လူငယ္အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကဖို႔ တန္ဖိုးရွိ လူငယ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ Senior လူငယ္ေတြက Junior လူငယ္ေတြကို တြဲေခၚၿပီး လၻက္ရည္ဘယ္လိုေသာက္မလဲ (လၻက္ရည္ဆိုင္ ဘယ္လိုထိုင္မလဲ)ဆိုတဲ့ အေျဖအတြက္၊ “မင္းတို႔ေလးေတြ ငယ္ေသးတာကိုး” ဆိုတဲ့ လူႀကီးေတြရဲ႕ အထင္ေသး စကားေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးၾကပါစို႔လား....။
ဗီလိန္
*မွားယြင္းမႈ တစံုတရာရွိရင္ မသိနားမလည္မႈ အတြက္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ။*
၂၀၀၇ - ခုႏွစ္၊ ရန္ကုန္တုိင္း ဂ်ာနယ္မွ ကုိမုိးေ၀၏ ေဆာင္းပါးတုိေလးအား ကူးယူတင္ျပပါသည္။
ခုေခတ္လူငယ္ေတြ မိဘကို သိတတ္လာေၾကာင္း ေဆာင္းပါးရွင္က ေဖာ္ျပထားသလို မိဘအတြက္ဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနလို႔ လည္း မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း ေထာက္ျပထားပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ မိဘကို သိတတ္တဲ့ လူငယ္ေတြ မ်ားျပားလာသလို ေက်ာင္းၿပီး အလုပ္ရတာနဲ႔ မိန္းမယူဖို႔ပဲ စဥ္းစားေနတဲ့ လူငယ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ မိဘသည္ နံပါတ္ တစ္ လို႔ သေဘာထားတဲ့ သူရွိသလို၊ နံပါတ္ တစ္ မထားတဲ့ သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ေလာကမွာ အေကာင္းနဲ႔ အဆိုးဒြန္တြဲေန ေသးသေရြ႕ေတာ့ ရွိဦးမွာပါပဲ။ မိဘကို သိတတ္နားလည္ေစမယ့္ လူငယ္ေတြ ဒီထက္မက မ်ားျပားလာပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ေနာက္တစ္ခုက လူငယ္နဲ႔ လူႀကီး ျပႆနာေတြက ေရွးအစဥ္အဆက္ကတည္းက ရွိခဲ့တာပါ။ အသက္အပိုင္းအျခား ကြာျခားတာေၾကာင့္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း မတူတာကလည္း ျပႆနာတစ္ခုပါ။ လူႀကီးေတြက မိမိအေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ယွဥ္ရင္ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ေနေပမယ့္ တခါတရံမွာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သင့္ေနတဲ့ ကိစၥေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တေလာက မိဘအရြယ္မက် အစ္ကိုအရြယ္ မကတဲ့ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ သူကေျပာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြ အားေန လၻက္ရည္ဆိုင္မွာပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနၾကသည္ တဲ့ေလ။ က်ေနာ္ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ပဲ ထရယ္မိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလိုသံုးသပ္တာပါလိမ့္။ သူတို႔ ေခတ္ကေတာ့ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ သိပ္ကို ေနာက္က်တဲ့ အေတြးအေခၚတစ္ခုလို႔ ထင္မိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဗီလိန္ လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ၿပီး ရွာခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေတြ၊ အေတြ႕အႀကံဳေတြ၊ နည္းပညာေတြ၊ ဘာသာသာသနာအတြက္ အေထာက္အပံ့ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ က်ေနာ္သတိထားမိသေလာက္ ျမန္မာျပည္မွာ လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျခင္း အဓိကအေၾကာင္း ၅ မ်ိဳးရွိပါတယ္။
၁။ လၻက္ရည္ႀကိဳက္လို႔
၂။ အလွအပေလးေတြ ရႈစားခ်င္လို႔
၃။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြ စုစည္းဖို႔
၄။ စီးပြားေရးအတြက္ စကား စျမည္ေျပာခ်င္လို႔
၅။ ရုပ္ျမင္သံၾကားၾကည့္ခ်င္လို႔ (အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားလိုင္းေတြပါ)
အမ်ားအားျဖင့္ကေတာ့ ဒီအခ်က္ ငါးခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္။ မီးပ်က္လို႔ အိမ္မွာ ပူလို႔ ဆင္းထိုင္တာေတာ့ ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ :)
နံပါတ္ ၁
လၻက္ရည္ႀကိဳက္တဲ့ သူကေတာ့ ေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ႀကိဳက္လို႔ ေသာက္တယ္။ ကုန္ေတာ့ ျပန္တယ္ေပါ့ေလ။
နံပါတ္ ၂
ဒါကေတာ့ သိၿပီးသားျဖစ္ၾကမွာပါ လူစည္ကားရာ အရပ္ေတြမွာ လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၿပီး အလွအပေလးေတြ ေငးတဲ့ လူမ်ိဳးေတြပါ။
နံပါတ္ ၃
လူငယ္ေတြ တစ္ေနရာရာကို စုစည္းၿပီး သြားမယ္ဆိုရင္ စုရပ္တစ္ခုအေနနဲ႔ အသံုးျပဳတာပါ။ ဒီလိုစုစည္းရာမွာ အေပ်ာ္အပါးအတြက္ စုစည္းတာ ရွိသလို ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရး မ်ားလည္း ေဆာင္ရြက္ေနတယ္ဆိုတာ သတိမူသင့္ပါတယ္။
နံပါတ္ ၄
ကိုယ့္အိမ္မွာ ဧည့္ခန္းေကာင္းေကာင္းမရွိတဲ့ သူေတြ၊ အလုပ္ေနရာ တိတိက်က် မရွိတဲ့သူေတြ (ဥပမာ ပြဲစားေတြ)၊ အလုပ္ေနရာ ရွိေသာ္ျငားလည္း အလုပ္ထဲမွာ ေျပာလို႔ မရတဲ့ အလုပ္ကိစၥေတြ (ဥပမာ ရံုးဝင္ထမ္းေတြ) ပါသလို အလုပ္မရွိပဲ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြက စီးပြားေရး လမ္းစေတြ႕ရာေတြ႕ေၾကာင္း ရွာႀကံဖို႔၊ ပရဟိတနဲ႔ ဘာသာသာသနာေရးေတြ တိုင္ပင္ေဆာင္ရြက္ဖို႔၊ မတူညီတဲ့ အေတြးအျမင္ေတြနဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကို တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ဖလွယ္၊ ေဆြးေႏြး၊ တိုင္ပင္မယ္။၊ စကားရည္လုမယ္ ျငင္းခုန္ၿပီး အေျဖရွာမယ္။ စသျဖင့္ ထိုင္ၾကတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
နံပါတ္ ၅
အထူးသျဖင့္ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္သူေတြ နဲ႔ ၂ လံုး ၃ လံုးတိုက္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ ဝါသနာပါသူမ်ားကေတာ့ WWF, MTV, Discovery အစရွိတာေတြကိုလည္း ၾကည့္ဖို႔ ထိုင္ၾကတာမ်ိဳး ေတြလည္းရွိပါတယ္။ နယ္ေတြမွာေတာ့ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ျပတာမ်ိဳးလည္းရွိပါတယ္။ မီးမလာတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အိမ္မွာ ဗီစီဒီ၊ ဒီဗီဒီစက္၊ ၿဂိဳလ္ထုစေလာင္းမရွိတာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ အဲဒီ့လိုအစီအစဥ္ ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ လၻက္ရည္ဆိုင္ျပည့္ပါတယ္။
က်ေနာ္ သတိထားမိလို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသာ လူေတြက ဒီအခ်က္ ၅ ခ်က္နဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး စိစစ္ၾကည့္ေတာ့ ယခုေခတ္ လူငယ္ေတြက နံပါတ္ ၂ အမ်ိဳးအစားမွာ ေလ်ာ့နည္းလာၿပီး ၃၊ ၄ ေတြမွာ ပိုၿပီး မ်ားလာတာ သတိထားမိပါတယ္။ နံပါတ္ ၅ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဝါသနာပါရာ ေဘာလံုးပြဲနဲ႔ အျခားအစီအစဥ္ေတြကို ၾကည့္ၾကတာ ေတြ႕ရေပမယ့္ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီနဲ႔ ညေန ၄ နာရီ ခြဲမွာၾကည့္လိုက္ရင္ လၻက္ရည္ဆိုင္ျပည့္ေနေသာ္ျငား လူငယ္ေတြ အနည္းစုပဲေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ္ ေလ့လာမိသေလာက္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့ မိတ္ေဆြ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို ျပန္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဘာေတြမ်ား ကိန္းေအာင္း ေနသလဲဆိုတာ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူငယ္ဆိုတာ လူႀကီးေတြရဲ႕ သြန္သင္မႈေၾကာင့္ပဲ ပညာေတြတတ္၊ အေတြးအေခၚေတြ ထက္ျမက္၊ ရင့္က်က္လာၾကတာပါ။ လၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တဲ့ ကိစၥမွာလည္း လူႀကီးေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ေခတ္အခါအရ လၻက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ျခင္းဟာ အေလလိုက္ျခင္း ပုဒ္မတစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ထားခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္ ဒါကိုလည္း အျပစ္ေျပာလို႔မရပါဘူး။ အေပၚမွာ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ “လူႀကီးေတြက မိမိအေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ယွဥ္ရင္ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ေနေပမယ့္ တခါတရံမွာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သင့္ေနတဲ့ ကိစၥေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။” ဆိုတဲ့ စကားက ဒါမ်ိဳးကို ဆိုလိုပါတယ္။
တျခားသူအတြက္ေတာ့ မသိေပမယ့္ က်ေနာ့အေနနဲ႔ကေတာ့ လၻက္ရည္ဆိုင္က က်ေနာ့ကို
- တန္ဖိုးရွိတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ရတယ္။
- တျခားသူေတြဆီက အေတြ႕အႀကံဳေတြ နားေထာင္ခြင့္ရတယ္။
- စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာသာသနာေရးေတြအတြက္ သတင္းအခ်က္အလက္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရတယ္။
- မတူညီတဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဖလွယ္ရင္း ျငင္းၾကခုန္ၾကရင္းနဲ႔ စကားေထာင္ေခ်ာက္ေတြကို ေရွာင္တိမ္း တတ္လာတယ္။ (ဒါေတြက တခ်ိန္မွာ အလုပ္အတြက္ အင္တာဗ်ဴးဝင္ေတာ့ သိပ္ကို အသံုးဝင္ခဲ့တယ္ေလ။)
အခုလိုေခတ္ႀကီးထဲမွာ ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြအတြက္ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း အခြင့္အလမ္း နည္းပါးေနတာ လူတိုင္းသိၾကမွာပါ။ ရရွိလာႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးဆိုတာကို ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ ေစာင့္စားၿပီး ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အမိအရ ဖမ္းယူႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ အဲဒီ့ အခြင့္အေရးကို ရဖို႔ ဘယ္ေနရာမွာ ရွာၾကမလဲ။ ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲ။ အိမ္ထဲမွာ ထိုင္ေနရံုနဲ႔ေတာ့ သိပ္မလြယ္ကူလွဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။ လူငယ္ေတြ အားလံုး တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ စည္းလံုးဖို႔လိုအပ္လာပါၿပီ။ လူႀကီးသူမေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားေတြနဲ႔ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို နာခံၿပီး လူငယ္အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကဖို႔ တန္ဖိုးရွိ လူငယ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ Senior လူငယ္ေတြက Junior လူငယ္ေတြကို တြဲေခၚၿပီး လၻက္ရည္ဘယ္လိုေသာက္မလဲ (လၻက္ရည္ဆိုင္ ဘယ္လိုထိုင္မလဲ)ဆိုတဲ့ အေျဖအတြက္၊ “မင္းတို႔ေလးေတြ ငယ္ေသးတာကိုး” ဆိုတဲ့ လူႀကီးေတြရဲ႕ အထင္ေသး စကားေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးၾကပါစို႔လား....။
ဗီလိန္
*မွားယြင္းမႈ တစံုတရာရွိရင္ မသိနားမလည္မႈ အတြက္ ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ။*
16 comments:
ပိုေနတတ္တဲ့ ၁၅ - ၂၀ မိနစ္ေလာက္ကုိ လဘက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္ျဖစ္တယ္။ ဒါေတာင္ လူႀကီးမသိေအာင္ ထုိင္တာ .. ျပန္မေျပာျပနဲ႔အုန္း။
ႏွစ္သစ္မွာ ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ေကာင္းမြန္ပါတယ္ ကုိဗီလိန္... ဒါေပမဲ့ လၻက္ရည္ဆုိင္ထုိင္တာကုိ အျပစ္ေျပာတဲ့လူေတြကုိလဲ အျပစ္တင္လုိ႕က မရျပန္ပါဘူး။ လူဆုိတာက စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးမလား ဒီေတာ့ သူတုိ႕ ျမင္ေန၊ေတြ႕ေနတာကုိလဲ ေျပာတာျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ ကုိဗီလိန္ေျပာထားတဲ့ (၅) မ်ိဳးက ျပည့္စုံေနပါတယ္။ ေလးစားပါတယ္။ စကားမစပ္ ဒီလာတုန္းက ေခါင္းစဥ္ဖတ္ျပီး ေနာက္ဖုိ႕လာတာ လၻက္ရည္ဘယ္လုိေသာက္လဲဆုိေတာ့ ပါးစပ္နဲ႕ ေသာက္တယ္ ေျဖမလုိ႕ ဟီး ဒီစာကုိဖတ္ျပီးမွ ေကာ့မန္႕ေရးလုိက္တယ္ က်ေနာ္ကေတာ့ လက္ေလးနဲ႕ ကိုင္ျပီး ပါးစပ္နဲ႕ ေသာက္တာပဲ.. နွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
မွန္ပါတယ္ ကိုဗိီလိန္. က်ေတာ္ကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ဖို႔ဟုတ္ဘူး..မုန္႔စားဖို႔ သယ္ရင္းေတြနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ေဘာပြဲၾကည္႔ဖို႔ဗ်..(က်ေတာ္မွ လက္ဖက္ရည္ေကာ္ဖီ မၾကိဳက္တာ)..
အကိုတုိ. အလွည္.မွာ အဲဒီလုိ မျဖစ္ရေအာင္ သတိထား ၾကတာေပါ. ၊၊ ဘယ္လုိေျပာရမလဲမသိေတာ.ပါဘူး ၊၊ အေမဘုတ္ရဲ့သူ.ခ်ည္ခင္ ဆုိသလုိပဲ ေျပာရရင္ ေနာက္ဆံုး ဒီဘူတာၾကီး သြားဆုိက္အံုးမယ္ ၊၊ ႏုိင္သေလာက္ေလး ႏုိင္တဲ့.ဘက္က ေန ၀င္ ထမ္းၾကတာ ေပါ. ကြာ ။ တစ္ေန.ေတာ. အားလံုး ေနသား ၾကသြားမွာပါ ၊၊ ကုိယ္ကုိတုိင္ လူလတ္ပိုင္း ျဖစ္လာေတာ. လူငယ္ေတြနဲ. ဆက္ဆံတဲ့အခါ ပိုသတိ ထားရတယ္ ၊၊ ကိုယ္တုန္းက ခံစားခဲ့ရသလုိ မခံစား ေစခ်င္ဘူး ၊၊ ညီွုညိွုႏွုိင္းႏွုိုင္း တုိင္တုိင္ပင္ပင္ေပါ့ .....
မိဘအေပၚသိတတ္ပါ ၀န္မပိပါေစနဲ႕ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးကို ဖတ္ျပီး မ်က္ရည္လည္မိတယ္..
အစ္မတို႕ေတြ အားလံုးမွာ မိဘအေပၚ သိတတ္စာနာကူညီလိုတဲ့ စိတ္ေစတနာေကာင္းေလးေတြကို ေဖာ္က်ဴးလိုက္တာပဲ..ဒါေပမယ့္ သူမ်ားအေပၚ၀န္မပိပါေစနဲ႕ဆိုတဲ့ အျမင္ကိုေတာ့ နည္းနည္း ဘ၀င္မက်ျဖစ္မိတယ္ ဒါေပမယ့္လည္း သူမ်ားေပၚမွာ စီးပိုးမိတဲ့သူေတြအတြက္ ေျပာတာလည္း ျဖစ္နုိင္ပါတယ္...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူငယ္ေတြရဲ့ စိတ္ေျပာင္းလဲမူကို အကဲခတ္မိတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္..
ေနာက္ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျခင္းနဲ႕ပတ္သတ္ျပီး ကုိဗီလိန္ေဆြးေႏြးထားတာကို အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံပါတယ္။။ နံပတ္ ၃နဲ႕ ၄မွာ ပိုမ်ားလာတယ္ဆိုတာကို လက္ခံပါတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ့ စိတ္ထြက္ေပါက္ ရင္ဘတ္ေတြထဲက စကားလံုးသြန္ခ်အံခ်လို႕ရတဲ့ေနရာေတြ အေတြးအေခၚ အျမင္ဆန္းသစ္မူေတြ ခ်ျပလို႕ရတဲ့ေနရာ ဖလွယ္လို႕ရတဲ့ေနရာတစ္ခုျဖစ္တယ္ ခံစားခ်က္ေတြက ေသာက္တဲ့ ေနရာျဖစ္ပါတယ္...အလုပ္အကိုင္မရွိ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထုိင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူတို႕ ရဲ့ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ ဒီေနရာမွာ ရွိေနမယ္ဆိုတာကို လာေစာင့္စားေနတာလို႕ျမင္မိပါတယ္။။ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက ကၽြန္မဟာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ကို မက္မက္ေမာေမာကို ထိုင္ခဲ့ပါတယ္ လြယ္အိတ္တစ္လံုးလြယ္ျပီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ခံုပုေလးေတြမွာ ထုိင္ ေရေႏြးအိုးၾကမ္းကို မူတ္ေသာက္ျပီး ရင္ထဲက အပူေတြကို ထုတ္အန္ခ်ခဲ့တဲ့ ဒီလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ အေၾကာင္း ဒီပို႕စ္အတြက္ ေက်းဇဴးပါ ကိုဗီလိန္
ဗီလိန္ ေကာင္ေလး ေတာ္တယ္။ ဆက္လုပ္။ လံုးဝကိုေထာက္ခံတယ္။
ဟားဟား မွန္တာေတြခ်ေရးေနျပန္ၿပီ...။ ဟုတ္ပါတယ္.. ေနာက္ပိုင္းလူငယ္ေတြဟာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္တာ နံပါတ္ ၃ ၄ ၅ ေၾကာင့္ထုိင္ျဖစ္တာမ်ားတယ္..။ ဘာပဲေျပာေျပာ အစ္ကိုဗီေရးတာ ေထာက္ခံတယ္..။ :-) (ပင့္တာ... )
ကြ်န္ေတာ့္ကေတာ့ ဒကာရွိရင္ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ဟာကိုေတာ့ ၀ယ္မေသာက္ဘူး ဟီး
နံပါတ္ ၆ ေတြရွိေသးတယ္.. လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၿပီး ေမ်ာလြင့္တတ္တဲ့အမ်ိဳးအစား.. ေအးေဆး သာယာေသာဆိုင္ေရြးထိုင္ၿပီး စိတ္ေတြကို လႊင့္ထုတ္ထားတယ္.. တိမ္ေတြနဲ႔အတူပ်ံတယ္.. ေကာ္ဖီကို အရသာခံေသာက္တယ္.. ကုန္ရင္ ေရေႏြးၾကမ္းကို ဇိမ္ဆဲြေသာက္တယ္.. ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းကို နားေထာင္တယ္.. သီခ်င္းနဲ႔အတူ လိုက္ေမ်ာေနတယ္.. ေနာက္ေတာ့ အဲ့ဒါေတြကေန သီခ်င္းေတြ ပန္းခ်ီကားေတြ ကဗ်ာေတြ ရလာတယ္..
မွားေနၿပီဗ် ခုေခတ္မွာ သြားၾကည့္လုိက္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထက္ ဘီယာဆုိင္မွာ လူပုိမ်ားေနတယ္ဆုိတာေတြ႔မွာပါ။ ခုေခတ္မွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဆုိတာ ၀မ္းၿဖည့္ရုံ အလုပ္
စကားေၿပာရုံပဲေလာက္ပါပဲဆုိတာ ေတြ႔မွာပါ။
ေနာက္ၿပီး မိဘ.. ဆုိတာ ... က်ေနာ္ၾကားဖူးတာေၿပာၿပရရင္ေတာ့ ကုိ္ယ့္မိဘ
ဟာ မေကာင္းတာပဲ လုပ္စားဦး မိဘဟာ မိဘပဲ
မိဘမ်က္ရည္ တစက္ သားသမီးဆင္းရဲ တသက္
မိဘကုိ မေသခင္ေကြ်း ေသမွ မငုိနဲ႔ စသည္ၿဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီအထဲက က်ေနာ္က်င့္သုံးေနတာကေတာ့ မိဘကုိ မိဘလုိပဲ သေဘာထားတယ္၊ ကုိယ့္ေၾကာင့္ မိဘ မ်က္ရည္မက်ဘူးေပမဲ့ စိတ္ေတာ့ ညစ္ဖူးၾကတယ္၊ မိဘကုိ ကုိယ္တိုင္ကုိယ္က်
မလုပ္ေကြ်းဖူးေပမဲ့ အေ၀းကေနေတာ့ ေထာက္ပံ့တယ္ အဲဒီေက်းဇူးလားေတာ့ မသိဘူး ဟေန႔အထိ ဘာဒုကၡမွ အၾကီးအက်ယ္ မေရာက္ဘူး ဘ၀မွာ ပုံမွန္ပဲ
မခ်မ္းသာဘူး မဆင္းရဲဘူး၊ ဆုိေတာ့ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမမ်ားကုိလဲ ေၿပာလုိပါတယ္မိဘကုိေတာ့ မေမ့နဲ႔ က်ေနာ္လက္ရွိ အဲဒီေက်းဇူး ခံစားေနရလုိ႔ ေၿပာရဲတာပါ။
ကုိဗီေရ ဆုိင္မဆုိင္ေတာ့ မသိဘူး ေၿပာခ်င္တာေတြ ေၿပာသြားတယ္ဗ်ဳိ႕
ကိုယ္ကေတာ့.. သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ ထိုင္ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ စကားေျပာရတာ ၾကိဳက္တ.္
လိန္လိန္ေရ ဟိုတစ္ခ်ိန္တုန္း လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ညေနေတြကို လြမ္းမိတယ္။ အဲဒီတုန္းက ညေန ေက်ာင္းကအျပန္ ကိုရုပ္ဆိုးၾကီးရယ္၊ ျပင္ပဂ်ာနယ္ေလးတစ္ခုက သယ္ရင္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရယ္၊ ျမန္မာတုိင္းက သတင္းေထာက္ေက်ာ္ႏွစ္ေယာက္ရယ္၊ အိုင္စီအာစီက သယ္ရင္းတစ္ေယာက္ရယ္၊ တိုတယ္က အမၾကီးတစ္ေယာက္ရယ္၊ ပရယ္စန္တာ ၀ါသနာပါတဲ့ သယ္ရင္းတစ္ေယာက္ရယ္၊ အီဗရိုေရွးအလွကုန္ေတြ ေရာင္းတဲ့အမၾကီးတစ္ေယာက္ရယ္ ရွုေဒါင့္ေပါင္းစံုက ျမင္သမွ်ေတြကို ေဆြးေႏြးျငင္းခံုၾကတာကို သတိရမိတယ္။ ကိုယ္မရႏိုင္တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို သူတို႕ဆီက နားေထာင္ရင္း ေငးေမာေပါ့။ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးျခင္းေတြနဲ႕ အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ ေန႕ရက္ေတြပါပဲ။ ဗဟုသုတေတြ ရခဲ့သလို အက်ိဳးေတြရွိခ့ဲတယ္ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။
ေနာက္ထပ္သတိရမိတာက ဆရာျမသန္းတင့္ရဲ့ လဘက္ရည္ဆုိင္ယဥ္ေက်းမွုဆုိတဲ့စာေလးပါ။
လူငယ္ေတြ လဘက္ရည္ဆုိင္ထိုင္ၾကတာ အလကားမဟုတ္ဘူးဆုိတာ လူၾကီးေတြက နားလည္ေပးရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ္္တုိ႕လူငယ္ေတြကလည္း တာ၀န္ေတြလက္ဆင့္ကမ္းထမ္းယူရင္း လူငယ္ေတြရဲ့ အလိမၼာကိုျပၾကတာေပါ့ဗ်ာ
လူၾကီးေတြနဲ ့လူငယ္ေတြ ဥေရာပ မွာ မေနလို ့ပါ..ေနရင္ လူငယ္ေတြကို လူၾကီးေတြ သိတ္ခ်စ္မွာပဲ...
ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ ထုိင္စရာလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ မရွိလို ့ေလ..(ပြားျခင္တိုင္း ပြားလို ့ရတဲ ့ လမ္းေဘး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ိဳးေပါ့)
Cafe Shop ေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ေနာ္..ဒါေပမဲ ယဥ္ေက်းမွဳျခင္းမတူေတာ့ ျမန္မာျပည္က လမ္းေဘးလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလာက္ေတာ့ မလြမ္းေလာက္ဘူးေလ...အဲဒီကိုလည္း လူငယ္ေတြ မသြားၾကေတာ့ဘူး....အမ်ားအားျဖင့္ အိမ္ေတြမွာပဲ စံုၾက ေသာက္ၾက (ဘီယာ) ပြားၾကေတာ့တယ္...အဲဒီေတာ့လည္း မိဘေတြပိုစိတ္ခ် ၾကတာေပါ့... :P
ေဆြးေႏြးေဝဖန္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တာ ေကာင္းပါတယ္ .အလြန္ေကာင္းပါတယ္.... အၾကံေကာင္းေတြ ရတယ္ . မခံခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔ ၾကိဳးစားမႈေတြ ျဖစ္တည္လာတယ္..
ဟုတ္တယ္..
လဘက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္တာမ်ားျပီး
အသိဥာဏ္ေတြ တုိးလာလုိ.
လဘက္ရည္ဆုိင္မွာ စားပဲြထုိး၊
အုိက္တုိးပေ၈းဘဲ ဆံလုိက္ေတာ.တယ္.
လာစမ္း ဒီအျကံေကာင္းေတြ..မခံခ်င္စိတ္ေတြ
ေဆးသမွ် ပု၈ံေတြ ကဲြဘုိ.သာျပင္ထား
ေကလာမမ
Post a Comment