မေန႔က ငါ........
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္။
အိပ္ခန္းထဲမွာလုိက္ရွာတယ္ မေတြ႕
ရံုးသြားသလားဆိုေတာ့ မသြား
ခ်စ္သူဆီကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္တယ္ မလာတဲ့
အစ္မက မေလးက ျပန္ေရာက္ကတည္းက မေတြ႕ေတာ့တာတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက မျမင္
ဘေလာ့ဂါေတြအားလံုးလည္း မသိ
ဘယ္မွာလဲ ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ
ေကာင္းကင္ နဲ႔ ပင္လယ္
ေျမျပင္ နဲ႔ ေရျပင္ ထိစပ္ေနတဲ့
ဟိုးအစြန္းတစ္ေနရာမွာ ရိပ္ကနဲေတြ႕လိုက္ရသလိုပဲ
မ်က္ရည္ေတြကို ေျခရာခံလို႔
လိုက္ၾကည့္မိတယ္
ေအာ္......လက္စသတ္ေတာ့
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ အေမ့ရင္ခြင္ကို
ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား လိုက္ရွာေနမိတာပါလား။
ဗီလိန္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
12 comments:
အရမ္းေကာင္းပါတရ္......အေမ့ကိုသတိရမိပါရဲ့....အားေပးလွ်က္...
အျမန္ျပန္ရွာေတြ႕ႏုိင္ပါေစဗ်ာ၊ ေႏြးေထြးတဲ့ မိသားစုရင္ခြင္ကုိ လူတုိင္း ေတာင့္တၾကတာ အမွန္ပါပဲ။ အားေပးလ်က္ပါ
http://winzaw-mdy.blogspot.com
ကဗ်ာေလးကေကာင္းေတာ့ ရင္ထဲကိုထိသြားတာပဲ
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာေန႔ေလးမ်ား ပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါေစေနာ္
အကုိေရ အရမး္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ အဆုံးေလးကုိ ဖတ္လုိက္မိေတာ့ အေမ့ကုိ ပုိလုိ႕ သတိရမိပါတယ္
ကဗ်ာေလး ႀကိဳက္တယ္
ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ေလးကို ပိုႀကိဳက္တယ္
တစ္ပုဒ္လံုးလည္းေကာင္းတယ္
ဆက္လက္ အဆင္ေျပပါေစ
ကိုဗီလိန္ အေတြးေတြက လန္းတယ္ဗ်ာ..
အိမ္ကိုလြမ္းလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ ရွာမေတြ႔တာ
ေရးျပပုံကို ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ... တကယ္ခံစားရတယ္...
အားပါးပါး..တယ္စာတဲ့ဆို..အဲေလ..တယ္ဆိုတဲ့စာပါလား
အေမ့ရဲ႕ ဒုကၡအိုးေလးေတြပါပဲ....။ အေမ့အိမ္ကို ဘယ္ေန႔ျပန္မရမလဲ မသိတာထက္စာရင္ ျပန္ရမယ့္ တေန႔ကို သိတဲ့သူေတြက ေျဖသာပါေသးတယ္ ေနာ္။
လုပ္ခ်လုိက္ၿပန္ပါၿပီဗ်ာ။ မုိက္တယ္ဗ်ာ အရမ္းအရမ္းကုိေလးစားသြားၿပီ
ဟား သိပ္မိုက္တဲ့ ကဗ်ာေပပဲ။
ဟက္ထိတယ္၊ ခံစားရတယ္၊ ထပ္တူက်တယ္၊ အတိုင္းအဆတူတယ္၊ ရင္ထဲ ပစ္၀င္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဲဒါေတြေပါင္းစပ္ၿပီး ႀကိဳက္သြားတယ္။
ဒါပါပဲ ဗီလိန္။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
ၾကိဳက္လိုက္ဒီကဗ်ာေလး အဆငိေၿပပါေစ
လြမ္းေၾကာင္းေတြေရးေတာ့ က်ေနာ္လည္း ကူးစက္ၿပီး လြမ္းမိပါတယ္ဗ်ာ။ တစ္ထပ္တည္းပဲ...
ခင္မင္တဲ့...
တက္လူငယ္...
Post a Comment