ေဘာပြဲရံႈးလို႔ အေမ့ပိုက္ဆံေတြလည္း ျဖဳန္းခဲ့ဖူးတယ္။
ညအခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္မလာလို႔
အေမ့အိပ္ေရးေတြလည္း ပ်က္ေစခဲ့ျပီးျပီ။
က်ေနာ့စနက္နဲ႔ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့
အေဖနဲ႔အေမ ခြဲအိပ္ခဲ့တာလည္း အၾကိမ္ေပါင္းမနည္း။
ေဒါသေရွ႕ထား တားမရတဲ့သားေၾကာင့္
ရဲစခန္းသြားခဲ့ရတာလည္း အခါအခါ။
..................
...........................
...........
.......................
ဒီစကားလံုးေတြ
ငါေရးခဲ့တာလည္း ထပ္ေနပါျပီ
အလြမ္းေတြမ်ား ေျပမလားလို႔ေပါ့။
ေရးသမွ် တခဏ
လြမ္းသမွ် တဖြဖြ
တမ္းသမွ် တသသ
ငါ့မ်က္ရည္စေတြလည္း
လူမျမင္ေအာင္ဖြက္ခဲ့ျပီးျပီ
မလြမ္းဘူး...မလြမ္းဘူး...ဆိုျပီး
ႏွလံုးသားကိုလည္း လိမ္ညာခဲ့ျပီးျပီ
အလြမ္းေတြက ေလ်ာ့မသြား..............
ေအာ္ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဒီ၀ဋ္ေတြမွ ကြ်တ္ပါမလဲေနာ္။
ဗီလိန္
10 comments:
ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး စိတ္ေတာင္မေကာင္းမိဘူး ။
တကယ္လြမ္းေနတာလား။
အဆင္ေျပပါေစ ေမာင္ေလးဗီလိန္ ေရ။
ကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္
စာသားေတြထဲက ျဖစ္ပံုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူလို႔
ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္ ..
ဆက္လက္ ေအာင္ျမင္ပါေစ
မိဘကိုလြမ္းတဲ့အလြမ္းက မဂၤလာရွိတဲ့အလြမ္းလို႕ ကိုယ္ေတာ့ထင္တယ္..ေပ်ာ္ရာမွာမေနရတာေတာ့ ဝဋ္ေပါ့ေလ..
လြမ္းနဲ႕ေတာ့။။ ျပန္ေတာ့. အိမ္ကို.. ဒီဇင္ဘာမွာ ျပန္ျပီး.. ျပန္မလာနဲ႕ေတာ့..
အားေပးတယ္ဗ်ဳိ႕။ ပထမဆံုးအပိုဒ္က ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္နဲ႔ အေတာ့္ကို တူတယ္။
ဟား......ေကာင္းလုိက္တဲ့ အေရးအသားေလးပါလားဗ်ာ ေရလည္လန္းတယ္ဗ်ာ။ အားလုံး အေနာ္နဲ႔တူတယ္ဗ်။ရဲစခန္းနဲ႔ ရ၀တရုံးဆုိ အိမ္ဦး
နဲ႔ ၾကမ္းၿပင္လုိကုိ ၿဖစ္ခဲ့တာ ဟိဟိ
အလြမ္းေတြေျပပါေစ ဗီလိန္ေရ ...။
ုkom: သားေနာင္တ ရပါၿပီ အေမ
ကြ်တ္ခ်င္လား...... ခြ်တ္လိုက္.......... ဟတ္ဟတ္
ေနာက္တာေနာ္
ကဗ်ာေလးက ထိတယ္.... ဒီလိုပါပဲ ၀ဋ္လို႔ မသတ္မွတ္သင့္ပါဘူး။
အလြမ္းေတြမ်ားေနတာကိုး---
"၀ဋ္"
ကိုဖတ္ရင္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္--
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္---
Post a Comment