မလြမ္းပါဘူး

ခဏခဏဖူးျဖစ္တဲ့ ေရႊတိဂံု ေစတီၾကီးကို မလြမ္းပါဘူး။
ပိုက္ဆံေပးမွ တက္လို႔ရတဲ့ Merlion ရွိတယ္။

ညဘက္ ျပန္မလာမခ်င္း မအိပ္ပဲေစာင့္တဲ့ အေမ့ကို မလြမ္းပါဘူး။
အခ်ိန္မေရြးဆက္လို႔ရတဲ့ 1818 ရွိတယ္။

ခဏခဏ ဆိုင္ေရာက္ေနာက္က်ရင္ မဆူတဲ့ အေဖ့ကို မလြမ္းပါဘူး။
တခါတေလ ရံုးေနာက္က်ရင္ ေျပာလို႔မဆံုးတဲ့ သူကိုယ္တိုင္က အျမဲ ေနာက္က်တဲ့ မန္ေနဂ်ာ ရွိတယ္။

ပန္းကန္မေဆးပဲ ထားသြားရင္ ေဆးေပးေနၾက အစ္ကို႔ကို မလြမ္းပါဘူး။
ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းက်န္ခဲ့ရင္ ခါးေထာက္ျပီးဆဲတဲ့ အိမ္သူၾကီး ရွိတယ္။

က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး အသဲနင့္ေအာင္ခ်စ္တဲ့ ခ်စ္သူကို မလြမ္းပါဘူး။
အေပၚယံေတြနဲ႔ ေငြမက္မက္ ေကာင္မေလးေတြ ရွိတယ္။

မနက္ေစာေစာ ၾကက္တြန္သံေလးကို မလြမ္းပါဘူး။
စားပြဲေပၚက နာျငီးေလာက္တဲ့ ႏိႈးစက္၀ိုင္း၀ိုင္း ရွိတယ္။

လမ္းထိပ္က ငရုတ္သီးစပ္စပ္ မုန္႔ဟင္းခါးကို မလြမ္းပါဘူး။
ၾကိဳက္သေလာက္၀ယ္လို႔ရတဲ့ ျဖဴဖတ္ဖတ္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ ရွိတယ္။

ကိုတုတ္ၾကီးဆိုင္က ေပါ့ဆိမ့္ထိထိေလးကို မလြမ္းပါဘူး။
၁ေဒၚလာတန္ ခပ္က်ဲက်ဲ လက္ဘက္ရည္ ရွိတယ္။

ၾကပ္ၾကပ္ေတာက္ေတာက္ ထိုင္စားရတဲ့ တုတ္ထိုးဗန္းကို မလြမ္းပါဘူး။
အီလည္လည္နဲ႔ ေကြ႕ခ်ပ္ ရွိတယ္။

ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ တြယ္စီးရတဲ့ ၁၀၅ကို မလြမ္းပါဘူး။
ေလွာင္အိုက္အိုက္နဲ႔ 854 ရွိတယ္။

ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ေရႊဧည့္သည့္ကို မလြမ္းပါဘူး။
အေပါက္၀ကေန တကြ်တ္ကြ်တ္နဲ႔ ငါ့ပိုက္ဆံေတြထိုင္၀ါးေနတဲ့ စက္ ၂ခုပါတဲ့ Bus ကားေတြ ရွိတယ္။

ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း ျမင္ကြင္းေလးနဲ႔ ၂၀ ေပးျပီး တစ္ေနကုန္စီးလို႔ရတဲ့ ျမိဳ႕ပတ္ရထားကို မလြမ္းပါဘူး။
ျပတင္းေပါက္ေမွာင္ေမွာင္နဲ႔ စကၠန္႔တိုင္းကို ပိုက္ဆံယူေနတဲ့ MRT ရွိတယ္။

စကားေလးေျပာရံုနဲ႔ ပိုက္ဆံရခဲ့တဲ့ ပြဲစားတန္းက ဘ၀ကို မလြမ္းပါဘူး။
တစ္ေန႔ ၁၀နာရီလုပ္ရတဲ့ ညႇီစို႔စို႔ဘ၀တစ္ခု ရွိတယ္။

အထည္ခ်ဳပ္က အလုပ္ၾကိဳးစားတဲ့ ၀န္ထမ္းမေလးေတြကို မလြမ္းပါဘူး။
အေခ်ာင္ခိုေနတဲ့ စီနီယာ တရုတ္မေတြရွိတယ္။

ျငင္းလိုက္ခံုလိုက္ စေနာက္လိုက္နဲ႔ DotA ပြဲကို မလြမ္းပါဘူး။
တိတ္တိတ္ေလး တစ္ေယာက္တည္းေဆာ့ရတဲ့ PSP ရွိတယ္။

ရြံ႕ဗြက္ထူထူၾကားက အျမဲတန္း တန္းစီေနရတဲ့ သထံုကြင္းကို မလြမ္းပါဘူး။
တိုက္ေဘးနားက ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့ Basketball ကြင္းရွိတယ္။

၇နာရီဆို အေျပးအလႊား အလြတ္မခံခဲ့တဲ့ ကိုရီးယားကားကို မလြမ္းပါဘူး။
မၾကည့္တခ်က္ ၾကည့္တခ်က္ တရုတ္ကား ခပ္ညံ့ည့ံေတြ ရွိတယ္။

လူရႊင္ေတာ္ေရႊဖလားရဲ႕ ပါးစပ္မပိတ္ရတဲ့ ဟာသေတြ မလြမ္းပါဘူး။
ရယ္စရာမေကာင္းတဲ့ ခပ္ေပါေပါ အစီအစဥ္ေတြ ရွိတယ္။

ခ်စ္သူနဲ႔ ပံုမွန္သြားၾကည့္တဲ့ သမၼတရံုကို မလြမ္းပါဘူး။
ဖုန္းသံထြက္လာရင္ ၀ိုင္းၾကည့္ခံရတဲ့ ရုပ္ရွင္ရံုေတြ ရွိတယ္။

သဘာ၀အတိုင္း ခပ္ရိုင္းရိုင္းလွေနတဲ့ ေသာင္ျပင္က်ယ္က်ယ္ ေခ်ာင္းသာနဲ႔ ေငြေဆာင္ကို မလြမ္းပါဘူး။
လူဖန္တီးတဲ့ ေသာင္ျပင္က်ဥ္းက်ဥ္း သဲၾကမ္းၾကမ္း East Coast နဲ႔ West Coast ရွိတယ္။

အဲလိုေနႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္။

ဗီလိန္


မွတ္ခ်က္။ ။

Merlion = စင္ကာပူ ၏ အမွတ္အသားျဖစ္ေသာ ျခေသၤ့တစ္ပိုင္း ေရသူတစ္ပိုင္း ရုပ္ထုၾကီး

1818 = ျမန္မာျပည္သို႔ ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းကဒ္။

MRT = ျမိဳ႕တြင္း ရထား (ေျမေအာက္ထဲမွာပဲ သြားေနတာမ်ားလို႔ ျပတင္းေပါက္ကေန ဘာမွမျမင္ရပါ။)

PSP = Sony Playstation 1, 2 ကို လမ္းသြားရင္းေဆာ့လို႔ရေအာင္ ဖန္တီးထားေသာဂိမ္းစက္။

ေကြ႔ခ်ပ္ = ၀က္ကလီစာဟင္း။
ငါ့ပိုက္ဆံေတြထိုင္၀ါးေနတဲ့ စက္ = Bus ကားတြင္ ေငြရွင္းရသည့္ စက္။

East Coast & West Coast = လူဖန္တီးထားသည့္ အပန္းေျဖ ကမ္းေျခ။


ကိုရုပ္ဆိုးေျပာတာနဲ႔ မွတ္ခ်က္ေလးထည့္ေပးလိုက္တယ္ဗ်ာ။
ဓာတ္ပံုေတြကို Google ကေန ယူျပီး ျပလိုက္တာပါ။