သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာ

အင္း…ဒီကိစၥက ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ ေနရာတကာမွာ ေဒါင္က်က်၊ ျပားက်က် ေနႏိုင္ေပမယ့္ (တေစာင္းဆိုရင္ေတာ့….အဲေလ။ ေယာင္လို႔) အစားအစာမွာ ျဖစ္သလိုမစားတတ္တာက က်ေနာ့ရဲ႕ဒုကၡပဲ။ အဲ အခုပိုဆိုးျပီ။ TAG ေခါင္းစဥ္က ျဖစ္သလိုစားတဲ့။ အေၾကြးက အတိုးမတက္ေပလို႔ပဲ။ အတိုးတက္လို႔ကေတာ့ အတိုးနဲ႔တင္ မြဲမွာပဲ။ ဒီလိုဗ်။ က်ေနာ္က အစားဂ်ီးမမ်ားဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဇီဇာေၾကာင္တာ။ ဟီဟိ။ ေျပာရမွာလဲ ရွက္ပါတယ္။ အဲဒါကပိုဆိုးတာ။ မနက္မနက္ဆို ဟင္းခ်က္တာနဲ႔တင္ ရံုးကို အျမဲ (အျမဲဆိုတာ မွ အျမဲ။ ပထမဆံုးတစ္ရက္ကလြဲရင္ တစ္ခါမွက ၉ နာရီထိုး ရံုးမေရာက္ဖူးဘူး။ :) )

ၾကက္ဥေၾကာ္တာျခင္း အတူတူေတာင္မွ အကာမၾကြတ္ရဘူး အႏွစ္ က်က္ရမယ္။ အႏွစ္ကလည္း လံုးဝက်က္မသြားရဘူး။ အႏွစ္မွာတင္ကိုး အေရာင္က ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနရမယ္။ ေၾကာ္တတ္ၾကလားဗ်။ စိတ္ဝင္စားရင္ သင္တန္းဖြင့္ေပးမယ္။
ဘဲဥဟင္း (ဒီမွာေတာ့ ၾကက္ဥဟင္းေပါ့။ ဘဲဥေစ်းၾကီးလို႔) ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးဗ်။ ဘဲဥကို အရင္ျပဳတ္ျပီး အခြံခြာ ျပီးေတာ့မွ အလံုးလိုက္ျပန္ေၾကာ္ျပီး အကာေလးေတြ ၾကြတ္ၾကြတ္ေလးနဲ႔မွ ခ်က္တာ။ ဒါေတာင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမပါရင္ သိပ္မၾကိဳက္ခ်င္ဘူး။

ၾကက္သား၊ ဝက္သားေၾကာ္ ဆိုရင္လဲေအာက္မွာ မုန္႔ညႇင္းရြက္ေလးခံလိုက္မွ။ မရွိရင္ေတာင္ ေဂၚဖီရြက္ေလး ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ျပီးရင္ အေပၚကလည္း နံနံပင္ေလးအုပ္ေပါ့။
ၾကက္သားေၾကာ္မွာရွိေသးတယ္။ အေရခြံနဲ႔ နံရိုးက မပါမျဖစ္ ၾကက္ေၾကာ္ထဲမွာ အေရခြံေၾကာ္နဲ႔ နံရိုးေၾကာ္ကို အၾကိဳက္ဆံုး။
ၾကက္သားခ်က္၊ ၾကက္သားေၾကာ္ရင္လည္း ၾကက္ကို ကိုင္လိုက္ရမွ။ ၾကက္ကိုင္တယ္ဆိုတာ လည္ပင္းအေရျပား ေသြးေၾကာမၾကီးကိုဖယ္၊ ဇလုပ္ကို ေသခ်ာသတိထားျပီးထုတ္၊ အျမစ္ကို ဓားေလးနဲ႔ ရွတတေလးလွီး အထဲက မစင္ထုတ္ကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးခြာ၊ အျမစ္ထိပ္က အနံ႔နံမယ့္ ထိပ္ဖူးေလးကို ဆားနဲ႔ ေသခ်ာပြတ္၊ အဆုတ္ကိုခြာ၊ ႏႈတ္သီးကိုျဖဳတ္၊ ေအာက္ေမးရိုးကို ဖယ္၊ ေျခေထာက္အေရျပားထူကို ေရေႏြးစိမ္ျပီး ခြာ။ အဲလိုမွ ၾကက္သားခ်က္ရတာ ပီသတာ။ အခုေတာ့ၾကည့္။ ၾကက1္ဝယ္ရင္ ကုိင္ျပီးသားေတြ။ အိမ္ေရာက္ရင္ အတံုးတံုးျပီး ခ်က္လိုက္ရံုပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဆိုင္ကိုပဲ တံုးခိုင္းလိုက္ေတာ့တယ္။ ခ်က္ရတာ ဖီးလ္မလာဘူး။
ၾကက္သားအာလူး၊ ဝက္သားအာလူး ဆိုရင္လဲ အာလူးကိုမာျပီးက်က္ေအာင္ အရင္ေၾကာ္ျပီး ျပန္ဆယ္ထားျပီးမွ ခ်က္တယ္။ ၾကက္သားအာလူး၊ ဝက္သားအာလူးမွာ အာလူးေတြ ႏူးျပီးေပ်ာ္ကုန္ရင္မၾကိဳက္။

ဝက္သားဆိုရင္လည္း ေရလံုျပဳတ္ကိုမၾကိဳက္ ေရေလးနည္းနည္းထည့္လိုက္။ ေရခန္းသြားရင္ ေရေလးနည္းနည္း ထပ္ထည့္လိုက္ မႏူးမခ်င္းအထိ ထိုင္ေစာင့္ျပီး ဆီျပန္ေရက်န္ေလး အရမ္းၾကီးလဲႏူးရင္ မေကာင္း။
ပုစြန္ဆိုလည္း အခြံမခြာပဲ ခ်က္ရင္မစား။ အခြံကို က်က်နန ခြာျပီးမွ မစင္လမ္းကိုပါ ေသခ်ာဆြဲထုတ္လိုက္ရမွ စိတ္တိုင္းက်တယ္။
ငါးဆို အရိုးမ်ားတဲ့ငါး မစား။

ၾကာဇံေၾကာ္ရင္လဲ ၾကာဇံအေပ်ာ့(တစ္ပါကင္ကို အလိပ္ေလး ၁၀ လိပ္ပါတဲ့) မွ ဆိုင္ေတြမွာ ေၾကာ္တဲ့ အလံုးၾကီးၾကီးေတြ သိပ္မၾကိဳက္။ ဘာမွမပါနဲ႔ ၾကာဇံနဲ႔ ၾကက္ဥ၊ ၾကာဇံနဲ႔ ေဂၚဖီ အဲဒါေလးနဲ႔တင္ျဖစ္တယ္။

ပဲျပဳတ္နဲ႔ ထမင္းဆီဆမ္းဆိုရင္ ဆီကအစိမ္းနဲ႔မွ အထူးသျဖင့္ ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ေတာ့ ပဲဆီစစ္စစ္နဲ႔မွ။ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊နီ ဆီခ်က္နဲ႔ဆို သိပ္မၾကိဳက္။ ျပီးရင္ ဆားေလးနဲ႔ျဖဴးျပီးေတာ့ေပါ့။ ၾကက္ဥျပဳတ္နဲ႔ ထမင္းဆီဆမ္းၾကေတာ့ ၾကက္သြန္ျဖဴ ဆီခ်က္နဲ႔ကို ပိုၾကိဳက္သဗ်။ ဆီစိမ္းနဲ႔လည္း စားေတာ့စားပါတယ္။ သူလည္းဆားနဲ႔ပဲ။ ၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႔ ထမင္းနဲ႔ က်ျပန္ေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ေတာ့ ဆီစိမ္းနဲ႔ တရုတ္ပဲငံျပာရည္နဲ႔ဗ်ား။
ပဲျပဳတ္ကိုလည္း ျပန္ေၾကာ္လိုက္ရင္ မစားေတာ့။

လက္ဘက္သုပ္ဆိုလည္း ပဲၾကမ္းေၾကာ္မစား။ ဒါကေတာ့ က်န္းမာေရးအရပါ။ က်ေနာ္က ေလမေကာင္းဘူးဗ်။ လက္ဘက္သုပ္စားရင္ ထမင္းပါမွ။ ထမင္းနဲ႔ေရာသုပ္တဲ့ လက္ဘက္ထမင္းသုပ္ကို လည္းၾကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခံစားခ်က္ျခင္းေတာ့မတူဘူး။ လက္ဘက္သုပ္နဲ႔ ထမင္းနဲ႔ စားခ်င္တာနဲ႔ လက္ဘက္ထမင္းသုပ္ စားခ်င္တာနဲ႔ မတူ။

မုန္႔ဟင္းခါးဆုိလဲ ဧရာဝတီလက္ရာမွ။ ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလွ်ာ့ထားတာ။

ေနာက္တစ္ခုက အင္းစတန္႔ဆို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမစား။ အထူးသျဖင့္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ ေကာ္ဖီမစ္၊ တီးမစ္၊ ငါးေသတၱာေတြ မစား။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ အလုပ္ကရႈပ္တာ။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ဆိုတာထက္ အဲဒီ့အထဲက အမႈန္႔ေတြကိုမစားတာပါ။ တခါခါ သိပ္ခက္ခဲေနရင္ အထဲကေခါက္ဆြဲကို ယူျပီး ကိုယ္ၾကိဳက္သလို လုပ္စားတတ္တယ္။ ေကာ္ဖီဆို အမႈန္႔နဲ႔ ေဖ်ာ္မွ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ႏို႔နဲ႔။ ႏို႔မရလည္း ႏို႔ဆီနဲ႔ေပါ့ေလ။ အင္းစတန္႔ထဲမွာ ႏို႔ဆီကေတာ့ စားျဖစ္တယ္ဗ်။ အရမ္းၾကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

ေျပာင္းဖူးဆိုရင္လဲ ေျပာင္းဖူးေစ့ေပၚက အခြံပါးပါးေလးကိုခြာျပီးမွ စားတာ။ မခြာရင္ သြားၾကားညက္လို႔။ အခုေနာက္ပိုင္း စိတ္မရွည္လို႔ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ေတာင္ မစားေတာ့ဘူး။
ဖရဲသီးဆိုရင္ အေစ့မပါတဲ့အပိုင္းေတြပဲစားတယ္။ ဒီမွာကေတာ့ အေစ့က မပါသေလာက္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ကိုက္တယ္။ စားျဖစ္တယ္။ ရန္ကုန္မွာတုန္းက အဲဒီ အေစ့ကိုဖယ္ရတာကိုက စိတ္မရွည္ဘူး။

ဒီလိုဗ်။ က်ေနာ္က မစားခင္ ျပင္ဆင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္ရွည္တယ္။ ရွည္တာမွ ေသေသခ်ာခ်ာကို ျပင္ဆင္ျပီးလုပ္တာ။ စားတဲ့အခ်ိန္ အလုပ္လာမရႈပ္နဲ႔ မၾကိဳက္ဘူး။ ငါးဆိုလည္းဒီလိုပဲေလ။ အရိုးႏြင္ရတာစိတ္မရွည္လို႔ မစားျဖစ္တာမ်ားတယ္။
ဒါေပမယ့္ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာေတြကို မစားတာပဲရွိတာပါ။ ငတ္ရင္စားတယ္။ :) အငတ္ေတာ့မခံဘူး။ က်ေနာ့ စည္မ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းေတြကို ငတ္ရင္ေတာ့ ခ်ိဳးေဖာက္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ငတ္တယ္ဆိုတဲ့ ဆိုတဲ့ စကားလံုးက သူမ်ားဆီမွာ စားရေတာ့မယ္။ အဲဒါပဲရွိတယ္ဆိုမွစားတာ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီစည္းမ်ဥ္းေတြကို မခ်ိဳးေဖာက္ဘူး။ မရရေအာင္ ခ်က္တယ္။

ေနာက္တစ္ခုက က်ေနာ္က လူကို ဒုကၡအလြန္အကြ်ံေပးတဲ့ အစာေတြကို လံုးဝ (ျမည္းေတာင္မၾကည့္ဘူး) မစားဘူး။ (ခြ်င္းခ်က္ အရက္ႏွင့္ဘီယာမပါ။ :) ) က်ေနာ္က အပူနဲ႔ေလနဲ႔မေကာင္းေတာ့ အထူးသျဖင့္ ဒညင္းသီး၊ ဒူးရင္းသီး၊ ခရမ္းသီး၊ ငါးသေလာက္၊ အုန္းသီး(အုန္းသီးကေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေရွာင္တယ္။ မုန္႔ထဲပါလာရင္ေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူး။) ရွိေသးတယ္ဗ်။ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ နီးနီးစပ္စပ္ ျမင္ေတြ႕ေနၾကကေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ။ ဒါေတြကေတာ့ လံုးဝကို မစားတာ။

ေနာက္ဆံုး ဘယ္ေလာက္ထိမ်ား ဇီဇာက ေၾကာင္လိုက္ေသးလဲဆိုရင္ ေရဆို ေရခဲေရေတာင္ မေသာက္ဘူး။ ကဲ ရွင္းေရာ။

ကဲ….. ရပ္ကြက္တကာ၊ ရြာအစံုကေန က်ေနာ့ကို “ျဖစ္သလို စား” ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တဂ္ေတာ္မူထားၾကတဲ့ ဘေလာ့အႏုပညာရွင္မ်ား အားလံုး ေက်နပ္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ား။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီျဖစ္လို႔ အားလံုးလဲေရးျပီးေနၾကျပီ။ ထပ္တက္စရာေတာင္ မရွိေတာ့ဘူး။

ေၾကာ္ျငာဝင္ဦးမွ....... အထက္ပါ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို လုိက္နာ၍ ခ်က္ျပဳတ္ႏိုင္သူ အိမ္ရွင္မတစ္ဦး အလိုရွိသည္။

• Miss 2009 ဝင္ေရာက္ႏိုင္မည့္ ရုပ္ရည္ရွိရမည္။
• ထားရာေန၊ ေစရာသြားေနႏိုင္သူျဖစ္သလို အရာရာကို ဦးေဆာင္ဆံုးျဖတ္ႏိုင္သူ ျဖစ္ရမည္။
• ပညာ အရည္အခ်င္းမွာ ဟားဗတ္ေက်ာင္းမွ မည့္သည့္ဘြဲ႕မဆို လက္ခံသည္။
• အိမ္ေထာင္ေရး အေတြ႕အၾကံဳမွလြဲ၍ အခ်က္အျပဳတ္၊ အစီအမံ၊ အနည္းဆံုး ၅ ႏွစ္အထက္ရွိရမည္။

အထက္ပါ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စံုသူမ်ားသည္ HR@villainlay.com.sg သို႔ CV အျပည့္အစံုျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူကိုယ္တိုင္ Human Resource သို႔ လည္းေကာင္း လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားႏိုင္သည္။
Singapore & SPR only မဟုတ္ပါ။ Social Visit သမားမ်ားပါ ေလွ်ာက္ထားႏိုင္သည္။

:D :D :D :D :D