ေထြရာေလးပါး အေတြးမ်ားနဲ႔ ဒီေန႔

ဒီေန႔ အိပ္ရာ ကထေတာ့ အေစာၾကီးပဲ။ ဒါေတာင္ ႏိုးေနတာၾကာျပီ မႏိုးခင္ အိပ္မက္ေတြ ဘာေတြမက္လို႔ ညတုန္းက မအိပ္ခင္ တူေလးကို ပံုျပင္ ၃ပုဒ္ ေျပာခဲ့ေသးတယ္။ ကိုရြာသားေလး ေျပာတဲ့ လင္းယုန္ပံုျပင္၊ မႏိုင္းႏိုင္းစေန ေျပာတဲ့ ပိုလာဝက္ဝံပံုျပင္၊ မေရႊျပည္သူ ေျပာတဲ့ လိပ္ပံုျပင္ ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ပဲ မ်က္ႏွာသစ္ျပီး ကဗ်ာေလးဘာေလး ေရးမယ္ဆိုျပီး ကုတင္ေဘးက ခံုတန္းေလးမွာ ထိုင္လိုက္တာ စားပြဲေပၚက ပုလင္းတစ္လံုးေဘးက ဒိုင္ယာရီ ကို မ်က္စိကေရာက္သြားတယ္။ ဖြင့္ဖြင့္ျခင္းစာမ်က္ႏွာမွာက ေရညႇိေတြနဲ႔ ေလွကားတစ္ ဆိုတာကို မွင္နီၾကီးနဲ႔ ေရးထားတယ္။ အေဟာင္းေတြ အသစ္ျပန္မျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ပဲ ဆက္မဖတ္ပဲ ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ ဒါေတြကို ေမ့ပစ္လိုက္ဖို႔ နာရီလက္တံေတြက လုပ္ေပးသြားပါလိမ့္မယ္။ ငါ့အတြက္ အမွားလား၊ အမွန္လားေတာင္ မခြဲျခားတတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီအေၾကာင္းေတြစဥ္းစားရင္ တခါတခါဆို လက္ခုပ္သံေတြၾကားထဲက ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ ေအာ္ျပီးေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါမုန္းလိုက္ခ်င္တယ္။ အမုန္းပန္းခင္း ရင္ထဲမွာျပည့္က်ပ္ေနျပီ။ ကဲပါေလ ေရာက္တတ္ရာရာ အေတြးေတြ မ်ားေနျပန္ပါျပီ။

သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာကိစၥ ေျဖရွင္းလိုက္ဦးမွ ဆိုျပီး မေန႔က ၁၂ေဒၚလာနဲ႔ ဝယ္ထားတဲ့ ေျပာင္းဖူး နဲ႔ ဖရဲသီးကို ထုတ္စားပါတယ္။ စားလို႔ေတာင္ မျပီးေသးဘူး ဖိုးဂ်ယ္ဆီက ဖုန္းလာပါတယ္။ ဒီေန႔ ေမြးေန႔ကို လာခဲ့ေနာ္လို႔ သတိေပးေတာ့ ဘာလက္ေဆာင္ေပးရမွန္း မသိတာဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ မေပးနဲ႔တဲ့ေလ။ ဟီးဟီး အဲဒါကိုေစာင့္ေနတာ။ ညီညီကေတာ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို ေရႊနဲ႔ ေသခ်ာေဘာင္ခတ္ျပီး ေက်ာက္မ်က္ေလးေတြပါ စီေပးမယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ သံလြင္ဟီးရိုးကိုေခၚျပီး အိမ္က ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ လမ္းမွာ မယ္ေခါင္ကိုဝင္ေခၚဖို႔ 854 စီးျပီး အလာ ျဖစ္လိုက္ပံုမ်ား ကားကၾကပ္ၾကပ္နဲ႔ ရန္ကုန္က ၁၀၅နဲ႔မထူးဘူး။ ရထားစီးရေအာင္ကလည္း စင္ကာပူ MRT ေတြကလည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ ဒီလိုမ်ိဳးႏႈိင္း ျပန္ေတာ့လည္း လြန္တယ္ျဖစ္ဦးမယ္။ ဒီမွာက ဒီလုိပဲ။ ဝဋ္လို႔ပဲေျပာရမလားပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဖိုးဂ်ယ္ အိမ္ကို ေရာက္ခဲ့ပါျပီ။ ေမြးေန႔က ေပ်ာ္စရာေလးပါ။ ဘေလာ့ေလာကက လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ေတြ႕ဆံုျပီး စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဂိမ္းေတြေဆာ့ၾက၊ ဖဲေတြရိုက္ၾက၊ အံစာေတြ လွိမ့္ၾကနဲ႔ေပါ့။ ေမြးေန႔ပြဲမွာ Gtalk Video Chat လာသံုးေနတဲ့သူက ရွိေသးတယ္။ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာ Hack ခံရမွမွတ္မယ္။ Heroesဇာတ္လမ္းတြဲေတာင္ ၾကည့္ၾကတယ္။ ဖဲရိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက ရိုက္ခဲ့တာေလးေတြေတာင္ သတိရမိေသးတယ္။

ေမြးေန႔ပြဲမွာ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေလးေလးနက္နက္ေတြ ေျပာျဖစ္တယ္။ ကိုေနမင္းက က်ေနာ့ကို ဘဝမွာ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲလို႔ ေမးတယ္။ အေမးရွိမွေတာ့ အေျဖရွိရေတာ့မေပါ့။ အတြင္းေရးေတြေဖာ္ထုတ္ျပီးပဲ ေျပာရမလား။ ေက်ာင္းတုန္းကလည္း ဒီေမးခြန္းေတြ ေျဖခဲ့ဖူးတယ္။ ေက်ာင္းကဗ်ာေတြ မွာလည္း ထည့္ေရးဖူးတယ္။ အေဖ့ကို မလြမ္းပါဘူး ဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျမဲတမ္း လိမ္ညာမိေနတာ မ်ိဳးလည္းရွိတယ္။ မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္လို စမ္းတဝါးဝါး ျဖတ္သန္းခဲ့ရဖူးတာလဲ ရွိတယ္။ သခင့္အလိုက် ေနျပရတာမ်ိဳးကလည္း ခဏခဏ။ ျမိဳ႕ျပေတြရဲ႕ လွည့္စားမႈေအာက္မွာ အဆိပ္ခ်ိဳေတြလည္း အမ်ားၾကီးေသာက္ခဲ့ျပီးျပီ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာမ်ိဳးေတြ ငုပ္လွ်ိဳးပုန္းကြယ္ ေနရတာမ်ိဳးေတြလည္း တပံုၾကီး။ ေၾသာ္.....လူေတြ.....လူေတြ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ သူေမးတဲ့ေမးခြန္းကို မေျဖႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္တိုင္ကပဲ ညံ့ေနလို႔လားမသိ။ ခ်မ္းရဲကိုေမးတယ္။ မတူးတူးကိုေမးတယ္။ အေျဖကထြက္မလာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခိုးခ်လို႔မရတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ အေျဖက ဗလာပဲရတယ္ေလ။ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္း ေဆးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေျပာသလို ဘဝဆိုတာ ေျမြနဲ႔ ဖားလိုပဲတဲ့။ ၾကီးတဲ့သူစား ဦးတဲ့သူေဆာ္ပဲတဲ့ေလ။ ေဆးထုိးအပ္ကိုင္တဲ့ သူက ေတာင္အဲလိုေျပာေနရင္ ေငြမွေငြျဖစ္ေနတဲ့ အတြင္းေရးမႉးမေလးေတြ ဝိုင္းေနတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာမရွိေတာ့။

အေတြးေတြ လြန္ေနလိုက္ၾကတာ ေဗဒင္ေဟာေနၾကတဲ့ မဆုမြန္ နဲ႔ ဂုဂုက စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ရုပ္ရွင္ သြားၾကည့္မယ္ေျပာပါတယ္။ အစကေတာ့ ကာတြန္းကားၾကည့္မလို႔ပဲ အမွတ္တရေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ သီတင္းကြ်တ္ေလာက္ကတည္းက ၾကည့္မယ္ဆိုျပီး ခုထိမၾကည့္ျဖစ္ေသးတဲ့ “ကမ္းမရွိတဲ့ အနမ္း ေစရာ ရင္ခြင္ေႏြး” လို႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ ကုလားကားပဲ ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ရံုေရာက္ေတာ့ ေနာက္က်ေနျပီ။ ဖုတ္ဖတ္ခါျပီး ေျပးရေသးတယ္။ ၾကည့္သာၾကည့္တာပါ ဘာမွန္းကို မသိလိုက္ပါဘူး။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ဗီလိန္က အသက္ျပင္းတယ္။ ေတာ္ေတာ္ တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ ဗီလိန္ပဲ။ ေသမလိုလိုျဖစ္ျပီးမေသတာ ၃ခါေတာင္။ ျပတင္းေပါက္ေပၚက ခုန္ခ်လည္းမေသ။ ေတာင္ေပၚက ျပဳတ္က်လည္းမေသ။ ရုပ္ကလည္းဆိုးေသးတယ္။ ယမမင္းေတာင္ လက္ခံပါ့မလားမသိ။ သူ႔ၾကည့္ျပီး ညေတာင္အိပ္ရဲ ပါ့မလားမသိ။ အိပ္မက္ထဲထိ ပါလာေနဦးမယ္။ သူက မင္းသမီးကို ႏွာဘူးက်တာဗ်။ မင္းသမီးရဲ႕ အလွကေတာ့ ေျပာမဆံုးေအာင္ပဲ သူ႔နာမည္က လိပ္ျပာေလး တဲ့။

ရုပ္ရွင္ျပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္ေနျပီ။ ရံုကအတြက္ ဓာတ္ေလွကားက ပိစိေလးဆိုေတာ့ Indiana Jones ဇာတ္ကားေၾကာ္ျငာၾကီးရဲ႕ ေဘးကေလွကားကေန လမ္းေလွ်ာက္ပဲ ဆင္းလာခဲ့ရတယ္။ ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး အေတြးေတြခ်ာခ်ာလည္လို႔ လူလည္းပင္ပန္းျပီး အိပ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။

ဗီလိန္
ေရးခ်င္ရာေရးျပီး လင့္ခ္မ်ားခ်ိတ္လိုက္သည္။ လင့္ခ္မွားလွ်င္ သတိေပးေပးပါေနာ္။ က်န္ခဲ့တဲ့မိတ္ေဆြမ်ားရွိရင္လည္း ေစာတီးပါဗ်ာ။ ပို႔စ္ (၁၀၀) ျပည့္ အထိန္းအမွတ္ေလးပါ။