စစ္တုရင္ခံုေပၚက ငါ

ေနာက္ဆုတ္လို႔ မရတဲ့ အခ်ိန္ = ပြန္ (Pawn)
အားရပါးရ ေရြ႕လ်ားလို႔ရတဲ့ လြတ္လပ္မႈ = ၿမိဳ႕တံတိုင္း (Rook)
ဟိုခုန္ဒီကူးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခုံမင္ဖြယ္ ေကာင္းလွတဲ့ သူငယ္ခ်င္း = ျမင္းစစ္သူႀကီး (Knight)
ကိုယ့္ေဘးနားမွာ ျခံရံၿပီး အၿမဲတမ္းကာကြယ္ေပးေနတဲ့ မိသားစု = ဘစ္ေရွာ့ (Bishop)

ဒီတခါ............
ငါ့ပန္းတိုင္အတြက္
ငါ့ဘုရင္မကို ထိုးေကြ်းေတာ့မယ္

ဗီလိန္

10 comments:

ဖိုးဂ်ယ္ said...

ဟုတ္ပါၿပီ ဘုရင္ႀကီး ကုိဗီလိန္ရယ္
စက္ရက္လိုက္တာဗ်ာ

ေကာင္းကင္ျပာ said...

စဥ္းစားပါဦးလို႔ အၾကံလာေပးပါတယ္

ေမာင္bee said...

ထိတယ္ ကိုဗီေရ့။

Anonymous said...

ႊအမွန္တကယ္ေတာ့ ဒီကစားနည္းကို နားမလည္တာ အမွန္ ဆိုေတာ့........ကဗ်ာရဲ့ ဆိုလိုရင္းကိုမသိဘူး ဘုရင္မက ဘယ္ေနရာအသံုး၀င္ျပီး ဘုရင္ထီးက ဘာအသံုး၀င္လဲဆိုတာကိုပါ ။

chanye` said...

တယ္အေပးအကမ္း ရက္ေယာပါလားဗ် ။
မေသခ်ာပဲနဲ႕ေတာ့ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႕ဗ်ာ.. ေတာ္ၾကာေနာင္တရေနမွ

Unknown said...

Excellent! Great ပဲ...။ ဘုရင္မကိုထိုးေကြ်းၿပီးရင္ေတာ့ သူ႕ဘုရင္ကို ရေအာင္ေတာ့ဖမ္း...။ မလြတ္ေစနဲ႕ ;) သို႕မဟုတ္...။ မတန္ဘူး...။

NangNyi said...

လန္ခ်ိတ္ပဲ..

pandora said...

ေကၽြးလိုက္ေပါ့
ပြန္းကိုဟိုဘက္ေရာက္ေအာင္ေရႊ႕ႏိုင္ရင္ ေနာက္ထပ္ဘုရင္မ ထပ္ရႏိုင္ေသးတာပဲ။

Anonymous said...

ဒီနည္းပဲရွိေတာ႕တယ္ဆုိရင္ေတာင္ တျခားတစ္နည္းစဥ္းစားသင္႕ေသးတယ္ထင္တယ္...
သူ႕ဘုရင္က်မွ ပန္းတုိင္ေရာက္မွလား....

Anonymous said...

ကစားနည္းနဲ႔ အေခၚအေ၀ၚေတြ မသိေပမဲ့
ႏွဳိင္းယွဥ္ၿပသြားပုံေလးကုိ သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။